Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [ignis], to ignite, set on fire, make red-hot (post-class.): ut igniverint, Prud. στεφ. 10, 1077.
Hence, ignītus, a, um, P. a., fiery, glowing.

  1. A. Lit.: liquor, Serv. Verg. A. 6, 33: aether, App. de Mundo, p. 57: tela, id. ib. p. 61.
    Comp.: quod vinum natura esset ignitius, Gell. 17, 8, 10.
    Sup.: draconis effigies ignitissima, Jul. Var. Rer. Gest. Alex. 3, 56.
  2. B. Trop.: ingenium, Prud. Ham. 546; Sid. Ep. 1, 11.

ignis, is (abl. usu. igni; poet. and postAug. igne; so Plin. ap. Charis. p. 98 P.; Charis. p. 33 P.; Prisc. p. 766 P.; and always in Mart., e. g. 1, 21, 5; 4, 57, 6; cf. Neue, Formenl. 1, 223 sq.; scanned ignis, Verg. E. 3, 66; id. G. 3, 566; Ov. H. 16, 230; Lucr. 1, 663; 853; but ignīs, Hor. C. 1, 15, 36), m. [Sanscr. agnis, fire; Lith. ugn-is; Slav. ogný; Gr. αἴγλη, ἀγλαός], fire (com mon in sing. and plur.; cf. flamma, incendium).

  1. I. Lit.: lapidum conflictu atque tritu elici ignem videmus, Cic. N. D. 2, 9, 25: admoto igni ignem concipere, id. de Or. 2, 45, 190: pati ab igne ignem capere, si qui velit, id. Off. 1, 16, 52; cf.: datur ignis, tametsi ab inimico petas, Plaut. Trin. 3, 2, 53: ignis periculum, id. Leg. 2, 23, 58; plur. = sing.: subditis ignibus aquae fervescunt, id. N. D. 2, 10, 27: cum omnes naturae numini divino, caelum, ignes, terrae, maria parerent, id. ib. 1, 9, 22: hisce animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis, id. Rep. 6, 15: ut fumo atque ignibus significabatur, Caes. B. G. 2, 7 fin.: quod pluribus simul locis ignes coörti essent, Liv. 26, 27, 5: ignibus armata multitudo, facibusque ardentibus collucens, id. 4, 33, 2: ignes fieri prohibuit, Caes. B. C. 3, 30, 5: ignem accendere, Verg. A. 5, 4: ignem circum subicere, Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69: ignem operibus inferre, Caes. B. C. 2, 14, 1: ignem comprehendere, id. B. G. 5, 43, 2: igni cremari, id. ib. 1, 4, 1: urbi ferro ignique minitari, Cic. Phil. 11, 14 fin.: ignis in aquam conjectus, id. Rosc. Com. 6, 17 et saep.: quodsi incuria insulariorum ignis evaserit (opp. incendium inferre), Paul. Sent. 5, 3, 6.
    Poet.: fulsere ignes et conscius aether, lightnings, Verg. A. 4, 167; cf.: Diespiter Igni corusco nubila dividens, Hor. C. 1, 34, 6: caelum abscondere tenebrae nube una subitusque antennas impulit ignis, Juv. 12, 19; 13, 226: micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes luna minores, i. e. stars, id. ib. 1, 12, 47: et jam per moenia clarior ignis Auditur, the crackling of fire, Verg. A. 2, 705: Eumenidum ignis, torches, Juv. 14, 285.
      1. 2. In partic.
        1. a. Sacer ignis, a disease, St. Anthony’s fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 4; Verg. G. 3, 566; Col. 7, 5, 16.
        2. b. Aqua et ignis, to signify the most important necessaries of life; v. aqua.
    1. B. Transf., brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness (mostly poet.): fronte curvatos imitatus ignes lunae, Hor. C. 4, 2, 57; cf.: jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem, id. ib. 3, 29, 17; so of the brightness of the stars, Ov. M. 4, 81; 11, 452; 15, 665; of the sun, id. ib. 1, 778; 4, 194; 7, 193; of Aurora, id. ib. 4, 629: arcano florentes igne smaragdi, Stat. Th. 2, 276; cf. Mart. 14, 109; and: acies stupet igne metalli, Claud. VI. Cons. Hon. 51: cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus, redness, blush, Cic. Univ. 14; Stat. Ach. 1, 516.
      1. 2. Firewood, fuel: caulis miseris atque ignis emendus, Juv. 1, 134.
  2. II. Trop.
    1. A. (Mostly poet.) The fire or glow of passion, in a good or bad sense; of anger, rage, fury: exarsere ignes animo, Verg. A. 2, 575: saevos irarum concipit ignes, Val. Fl. 1, 748; most freq. of the flame of love, love: cum odium non restingueritis, huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. Rab. Post. 6, 13: laurigerosque ignes, si quando avidissimus hauri, raving, inspiration, Stat. Ach. 1, 509: quae simul aethereos animo conceperat ignes, ore dabat pleno carmina vera dei, Ov. F. 1, 473: (Dido) caeco carpitur igni, the secret fire of love, Verg. A. 4, 2; so in sing., Ov. M. 3, 490; 4, 64; 195; 675 et saep.; in plur., Hor. C. 1, 13, 8; 1, 27, 16; 3, 7, 11; Ov. M. 2, 410; 6, 492 et saep.; cf.: socii ignes, i. e. nuptials, Ov. M. 9, 796.
      1. 2. Transf., like amores, a beloved object, a flame (only poet.): at mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas, Verg. E. 3, 66; Hor. Epod. 14, 13.
    2. B. Figuratively of that which brings destruction, fire, flame: quem ille obrutum ignem (i. e. bellum) reliquerit, Liv. 10, 24, 13: ne parvus hic ignis (i. e. Hannibal) incendium ingens exsuscitet, id. 21, 3, 6; cf.: et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros, i. e. Masinissa, id. 29, 31, 3.