Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].

  1. I. To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3: aliquem in convivio (sc. ludendi causa), Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.: armatos in medio, Liv. 7, 10: aliquem ante tribunal, id. 2, 12; cf. id. 23, 10: cohortes extra vallum, id. 10, 4: duo signa hic, Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.
    Far more freq. and class.,
  2. II. (Lit., to put away from one’s self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.): T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit, Cic. Rosc. Am. 40, 117: destitutus ab aliquo, id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16: funditores inermes, Caes. B. C. 3, 93, 5: aliquem in septemviratu, Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.: defensores in ipso discrimine periculi, Liv. 6, 17 et saep.: inceptam fugam, to desist from, Ov. Am. 3, 13, 20: morando spem, Liv. 1, 51: spem vindemiae, Col. 4, 24, 12: consilium, Suet. Caes. 9: honorem, id. Claud. 45: conata ejus, Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.
    Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, * Hor. Od. 3, 3, 21.
          1. (β) Of inanimate and abstract subjects: neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc., Vell. 2, 69 fin.: cum primas spes fortuna destituit, Curt. 4, 1, 5, § 29; cf. Suet. Aug. 65: ventus aliquem, Liv. 30, 24: aliquem vadum, id. 21, 28: aliquem poplites, Suet. Claud. 30; cf.: aliquem memoria, mens, Curt. 7, 1: alveum fluitantem aqua, Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, * Verg. E. 1, 61.
          2. (γ) Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of: in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto, Quint. 5, 10, 26: alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus, Cic. Q. Fr. 1, 3, 8: scientiā juris, Quint. 12, 3, 10: lenociniis, id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.: destituti ab unica spe auxilii, Liv. 40, 47: a spe, id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6): a re familiari, Suet. Ner. 10.
          3. (δ) Absol.: si is destituat, nihil satis tutum habebis, Liv. 37, 7: simul, si destituat spes, alia praesidia molitur, Liv. 1, 41; so, spes, id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728: pietasque fidesque, id. 5, 298: ego, Vulg. Isai. 49, 21.