Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-verto or dēvorto, ti, sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.

  1. I. Act.
    1. A. To turn away, turn aside any thing: comites suo hortatu, Luc. 6, 317: acies, id. 2, 470: ventura fata suo cursu, id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.
      Far more freq.,
    2. B. Pass. with mid. force, to turn one’s self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one’s self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
      1. 1. Prop.: si qui Cobiamacho (vico) deverterentur, Cic. Font. 5, 9: juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo, Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.: devortitur apud suum paternum hospitem, Plaut. Mil. 2, 1, 56: apud aliquem, id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf. ib. § 7: ad me in hospitium maximum, id. Poen. 3, 3, 60; cf. in amici hospitium, id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6: huc in tabernam, id. ib. 2, 2, 63: intro domum, id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82: in hortos in quibus devertebatur, pergunt, Tac. H. 3, 11.
      2. 2. Trop., to resort to, have recourse to (very rare): ad magicas artes, Ov. A. A. 2, 425: meas ad artes, id. M. 9, 62.
  2. II. Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
      1. 1. Prop.: viā devertit, Liv. 44, 43: viā, Plin. Pan. 52 fin.: devertere ad cauponem, ad hospitem, Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57: ad aliquem, id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.: ad villam Philemonis, id. Fam. 7, 18, 3; cf.: ad se in Albanum, id. Mil. 19, 51: ad villam suam, id. ib.: in villam suam, id. Off. 2, 18 fin.: domum regis hospitis, id. Deiot. 6, 17: Massiliam, id. Phil. 13, 6; cf. Interamnam, Tac. H. 2, 64: Rhodum, Suet. Tib. 12 et saep.
        With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.
        Absol.: itineris causa ut deverterem, Cic. Att. 3, 7.
      2. 2. Trop. (very rare): sed redeamus illuc, unde devertimus, have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40: in haec devertisse non fuerit alienum, Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).