Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. intrō, adv. [contr. from interō sc. loco].

  1. I. Inwardly, internally; on the inside: omnia sana faciet, intro quae dolitabunt, Cato, R. R. 157, 7: stare, Pall. 1, 40, 2; Cato, R. R. 157, 6; cf. Quint. 1, 5, 50.
  2. II. To the inside, within, in (class.): sequere intro me, amabo, into the house, Plaut. Truc. 3, 2, 19: intro ad nos venit, Ter. Eun. 5, 7, 2: intro ire, Plaut. Ps. 2, 2, 59: intro advenire, id. Truc. 1, 2, 7: abire, id. Ps. 1, 2, 35: intro est itum, Caes. B. C. 3, 26, 5: cur ad nos filiam tuam non intro vocari jubes? Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66; cf.: prius quam intro vocarentur ad suffragium tribus, Liv. 10, 24 fin.; so, intro vocata centuria, id. 10, 13, 11: accipere, Plaut. Truc. 4, 2, 36.

2. intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
          1. (α) With acc.: tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare? Cic. Phil. 2, 27, 68: pomoerium, id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22: regnum, id. Rab. Post. 8, 22: postes, Ov. M. 8, 639: domum, Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1: limen, Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30: portas, Liv. 1, 29, 1: flumen, Sall. J. 110, 6: januam, Petr. 139: fumum et flammam, Hirt. B. G. 8, 16: maria, Verg. A. 6, 59: amnis intrans aequora, emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11: notus medullas intravit calor, Verg. A. 8, 390: fluminis ripas, to come between, id. ib. 7, 201.
          2. (β) With in and acc.: ante quam (animus) in corpus intravisset, Cic. Tusc. 1, 24, 57: in tabernaculum, Curt. 3, 12, 10: in flumen, Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50: in eum mundum, Sen. Ep. 91, 15: intravit in hortos, Ov. M. 14, 656: in portus, id. ib. 7, 492: in Capitolium, Cic. Dom. 3, 5.
          3. (γ) With dat.: montibus undae, Val. Fl. 1, 590: ponto, Sil. 11, 473: vulneribus mare, id. 14, 550: discordia caelo, id. 9, 289.
          4. (δ) With intra (rare): intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8, 1.
            (ε) With ad: protinus ad Alexandrum, Curt. 6, 7, 19.
    2. B. In partic.
      1. 1. To penetrate, pierce, enter, force a way into: quo qui intraverant, Caes. B. G. 7, 73: intravere eo arma Romana, Plin. 6, 29, 35, § 181: intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8: ne quo loco nostri intrare possent, id. B. C. 3, 44: ne hostes intrare ad se possent, Hirt. B. Afr. 79: ad munimenta, Liv. 6, 2.
        Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6: cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant, Plin. 36, 5, 4, § 13.
        Pass.: si mare intretur, Tac. A. 2, 5.
        Impers.: quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit, Caes. B. G. 2, 17.
      2. 2. To appear before court: alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt, Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.
      3. 3. To attack, Stat. Th. 6, 774.
      4. 4. To pierce, transfix (poet.): aprum, Mart. 7, 27, 3: intravit torvum Gortynia lumen harundo, Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.
  2. II. Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.: nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit, Cic. Ac. 2, 39, 122: in rerum naturam, id. Fin. 5, 16: in sensum et in mentem judicis, id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one’s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15: in pectus, Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.
    With acc.: domus quam nec honor nec gratia intrare posset, Liv. 6, 34, 9; cf. terram, Cic. Ac. 2, 39, 122: vatem Deus, inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323: animum militaris gloriae cupido, Tac. Agr. 5: pavidos intrat metus, id. A. 1, 39; 1, 43: intravit animos pavor, Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124.
    Absol.: propius accedointrabo etiam magis, Cic. Fl. 10, 23.