Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dīmĭdĭo, no perf., ātum, 1, v. a. [dimidius], to divide into two equal parts, to halve (as a finite verb, very rare): quid dimidias Christum? Tert. de Carn. Chr. 5.
Trop.: viri dolosi non dimidiabunt dies suos, i. e. shall not live half the life of men, Vulg. Psa. 54, 23; cf. also, id. Job, 21, 21; but freq. and class. in the perf. part. dīmĭ-dĭātus, halved, half (acc. to Varr. ap. Gell. 3, 14, 19, applied to a whole, which is divided into halves; whereas dimidius is applied to a half; or, as Gellius rightly explains it, dimidiatum nisi ipsum, quod divisum est, dici haud convenit; dimidium vero est, non quod ipsum dimidiatum est, sed quae ex dimidiato pars altera est; cf. however, dimidius, I.): homines dimidiati, Cato ap. Gell. l. l.; cf. id. R. R. 151, 3; and comic.: procellunt sese in mensam dimidiati (with half the body), dum appetunt, Plaut. Mil. 3, 1, 165; cf. also, transf.: dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus, id. Men. 1, 2, 45: luna, Cato ap. Plin. 16, 39, 75, § 194; cf. mensis, Cic. Verr. 2, 2, 52; id. Tusc. 2, 16: vas vini, Enn. ap. Gell. l. l.: porcus, Lucil. ib.; cf. Suet. Tib. 34: solea, Lucil. ap. Gell. l. l.: librum, fabulam legi, Varr. ib.; cf.: exesis posterioribus partibus versiculorum, dimidiatis fere, Cic. Tusc. 5, 23, 66; so the comic verse respecting Terence: tu quoque, tu in summis, o dimidiate Menander, etc., Caes. ap. Suet. Vita Ter. fin.