Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dī-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.

  1. I. With particular reference to the prep., to send different ways, to send apart, i. e.,
    1. A. To send out or forth in different directions, to send about (class.).
          1. (α) With acc.: Naevius pueros circum amicos dimittit, Cic. Quint. 6, 2: consules designatos circum provincias, Suet. Aug. 64: litteras circum municipia, Caes. B. C. 3, 22, 1; cf.: litteras circa praefectos, Liv. 42, 51: litteras per omnes provincias, Caes. B. C. 3, 79, 4; with which cf.: nuntios per agros, id. B. G. 6, 31, 2: librum per totam Italiam, Plin. Ep. 4, 7, 2: edicta per provincias, Suet. Galb. 10: certos per litora, Verg. A. 1, 577 et saep.: nuntios tota civitate Aeduorum, Caes. B. G. 7, 38, 9: nuntios in omnes partes, id. ib. 4, 19, 2; 4, 34, 5; cf. ib. 5, 49, 8; and poet.: aciem (i. e. oculos) in omnes partes, Ov. M. 3, 381: praefectos in finitimas civitates, Caes. B. G. 3, 7, 3; cf.: Manlium Faesulas, Sall. C. 27 et saep.: nuntios ad Centrones, etc., Caes. B. G. 5, 39, 1; so with ad, id. ib. 6, 34, 8; id. B. C. 1, 52 fin. al.: legatos quoquoversus, id. B. G. 3, 23, 2; 7, 4, 5; id. B. C. 1, 36, 2: dimissos equites pabulandi causa, id. ib. 1, 80, 3; cf. equitatum, id. B. G. 7, 71, 5: omnem ab se equitatum, id. ib. § 1.
            Trop.: animum ignotas in artes, Ov. M. 8, 188, directs, applies (al. demittit).
          2. (β) Without object acc.: dimisit circum omnes propinquas regiones, Caes. B. C. 3, 112, 6: per provincias, Liv. 29, 37: ad amicos, Cic. Tull. Fragm. § 22; cf.: in omnes partis, Caes. B. G. 6, 43, 1.
    2. B. To separate a multitude, to break up, dissolve; and subjectively, to dismiss (from one’s self), to discharge, disband: senatu dimisso, Cic. Lael. 3, 12: senatum, id. Verr. 2, 4, 65: concilium, id. Leg. 2, 12, 31; id. Vatin. 2, 5; Caes. B. G. 1, 18; 1, 31; id. B. C. 1, 32, 4 et saep.; cf. conventum, Sall. C. 21 fin.: exercitum (a standing military t. t.; cf. Vell. 2, 52, 4), Caes. B. C. 1, 2, 6; 1, 9, 5 et saep.: plures manus (with diducere, and opp. continere manipulos ad signa), Caes. B. G. 6, 34, 5: delectum, Plaut. Rud. 4, 8, 15: convivium, to break up, Liv. 36, 29; Tac. A. 15, 30 et saep.
  2. II. With particular reference to the verb, to send away either an individual or a body; to let go, discharge, dismiss, release.
    1. A. Lit.: aliquem ab se et amandare in ultimas terras, Cic. Sull. 20, 57; so, aliquem ab se, id. Fam. 13, 63; Nep. Att. 4, 2: discedentem aliquem non sine magno dolore, id. ib. 12, 18 fin.: aliquos aequos placatosque, id. Or. 10, 34; so, aliquem incolumem, Caes. B. C. 1, 18, 4; 1, 23, 3: ex custodia, Liv. 23, 2, 14: e carcere, Just. 21, 1, 5: impunitum, Sall. C. 51, 5: saucium ac fugatum, Nep. Hann. 4: neminem nisi victum, id. ib. 3 et saep.; cf.: aliquem ludos pessumos, i. e. pessime ludificatum, Plaut. Rud. 3, 5, 12: uxorem, i. e. to put her away, repudiate her, Suet. Aug. 63 al.: Cossutia dimissa, quae desponsata fuerat, etc., id. Caes. 1: sponsam intactam, id. Aug. 62: cf. also: aliquam e matrimonio, Suet. Tib. 49; v. also under no. B.: creditorem, i. e. to pay him, Dig. 31, ’72: debitorem, i. e. to forgive him the debt, ib. 50, 9, 4: equos, in order to fight on foot, Tac. Agr. 37 fin.; Verg. A. 10, 366; but also in order to flee, Caes. B. C. 3, 69 fin.: hostem ex manibus, id. ib. 1, 64, 2; 3, 49, 2; cf. also: Demosthenem (i. e. his orations) e manibus, to put out of one’s hands, to lay down, Cic. Or. 30; cf.: istos sine ulla contumelia dimittamus, id. de Or. 3, 17, 64: milites, in oppidum, Caes. B. C. 1, 21, 2: a turpissima suspicione, to free, relieve, Petr. 13, 4.
      Absol.: dimittam, ut te velle video, Plaut. Trin. 4, 2, 106; Cic. de Or. 1, 28; Quint. 11, 3, 86 al.
      1. 2. Transf., of inanimate objects: eum locum, quem ceperant, to abandon, desert, Caes. B. C. 1, 44, 4: Italiam, id. ib. 1, 25, 4: ripas, id. B. G. 5, 18 fin.: complura oppida, Hirt. B. G. 8, 5: provinciam, Liv. 40, 43: captam Trojam, Ov. M. 13, 226 et saep.: fortunas morte, Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf. patrimonium, id. Caecin. 26 fin.: speratam praedam ex manibus, Caes. B. G. 6, 8, 1: signa ex metu, id. B. C. 3, 69 fin.; cf. arma, Sen. Ep. 66 fin.; Luc. 3, 367 et saep.
        Esp.: dimissis manibus, with hands relaxed, i. e. in all haste: ibi odos dimissis manibus in caelum volat, Plaut. Ps. 3, 2, 52; cf.: dimissis pedibus, id. ib. v. 54: dimissis manibus fugere domum, id. Ep. 3, 1, 16.
    2. B. Trop., to renounce, give up, abandon, forego, forsake: ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur, Cic. Ac. 2, 4, 11: rem saepius frustra tentatam, Caes. B. C. 1, 26 fin.: exploratam victoriam, id. B. G. 7, 52, 2: oppugnationem, id. ib. 7, 17, 4; id. B. C. 3, 73, 1: occasionem rei bene gerendae, id. B. G. 5, 57, 1; cf. id. B. C. 1, 72, 4; 3, 25, 4: rei gerendae facultatem, id. ib. 1, 28, 2; 3, 97, 1: omnem rei frumentariae spem, id. ib. 1, 73, 1: condiciones pacis, id. ib. 1, 26, 2: principatum, id. B. G. 6, 12, 6: tempus, id. ib. 2, 21 fin.; Cic. de Or. 2, 21, 89: suum jus (opp. retinere), id. Balb. 13, 31: vim suam, id. Fam. 9, 12: libertatem; id. Planc. 34 fin.: amicitias, id. Lael. 21: commemorationem nominis nostri, id. Arch. 11 fin.: quaestionem, id. Verr. 2, 2, 30: curam, id. Att. 14, 11; Tac. Or. 3: praeterita, instantia, futura pari oblivione, id. H. 3, 36: matrimonia, Suet. Calig. 25: fugam, Verg. A. 11, 706: coeptum iter, Ov. M. 2, 598: cursus, id. ib. 11, 446 et saep.: tantam fortunam ex manibus, Caes. B. G. 6, 37 fin.: studium et iracundiam suam rei publicae dimittere, i. q. condonare, to sacrifice to the good of the state, id. B. C. 3, 69, 3; cf.: tributa alicui, i. e. to remit, Tac. H. 3, 55: laudibus nomen alicujus in longum aevum, to transmit, Luc. 1, 448: dimissum quod nescitur, non amittitur, is foregone, not lost, Pub. Syr. 138 (Rib.).