Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. [sedeo], to sit apart, to be remote from, to be divided, separated.

  1. I. Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.
    Far more freq. and class.,
  2. II. Trop., to be at variance, to disagree, to think differently.
    Constr. with ab, cum, inter se, or absol.
          1. (α) With ab: nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. id. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.
          2. (β) With inter se: leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.
          3. (γ) With cum: cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.
          4. * (δ) With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.
            (ε) With abl. manner: ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.
            (ζ) Absol.: de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her, Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.
            Pass. impers.: histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.
    1. B. Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree.
          1. (α) With a: nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.
          2. (β) With cum: voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.
          3. (γ) Absol.: si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.