Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word dissidere could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

* dissĭdentĭa, ae, f. [dissideo], diversity, contrariety: rerum, Plin. 29, 4, 23, § 75.

dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. [sedeo], to sit apart, to be remote from, to be divided, separated.

  1. I. Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.
    Far more freq. and class.,
  2. II. Trop., to be at variance, to disagree, to think differently.
    Constr. with ab, cum, inter se, or absol.
          1. (α) With ab: nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. id. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.
          2. (β) With inter se: leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.
          3. (γ) With cum: cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.
          4. * (δ) With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.
            (ε) With abl. manner: ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.
            (ζ) Absol.: de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her, Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.
            Pass. impers.: histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.
    1. B. Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree.
          1. (α) With a: nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.
          2. (β) With cum: voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.
          3. (γ) Absol.: si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.