Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word evortat could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

ē-verto or -vorto, ti, sum, 3, v. a., to overturn, turn upside down (syn. demolior, destruo, extinguo, diruo, deleo, etc.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (very rare): aequora ventis, to upturn, agitate, Verg. A. 1, 43; cf. aquas, Ov. H. 7, 42: mare, Sen. Ep. 4: campum, i. e. to plough, Val. Fl. 7, 75: cervices, to twist, Ter. Heaut. 2, 3, 131 Ruhnk.
      More freq. and class. (not in Caes.),
    2. B. In partic.
      1. 1. To overturn any thing from its position, to overthrow, upset, throw down: naviculam, Cic. de Or. 1, 38, 174; id. Par. 3, 1, 20; id. Fin. 4, 27 fin.; cf. id. Rep. 1, 34: pinum, Verg. G. 1, 256; Plin. 16, 31, 56 § 130; cf. poët.: Ismara, i. e. the trees of Ismarus, Stat. Th. 6, 107: currum, Curt. 4, 15; cf. equum, Prop. 4 (5), 10, 8.
        Transf., of persons: eversus, thrown down, Plin. 21, 19, 77, § 132; 26, 13, 85, § 137.
        Designating the term. ad quem: si quis Athon Pindumve revulsos Sede sua, totos in apertum everteret aequor, Ov. M. 11, 555; cf.: tecta in dominum, id. ib. 1, 231.
        1. b. Transf., to overthrow, subvert, destroy: urbes (with diripere), Cic. Off. 1, 24: Carthaginem, id. Rep. 6, 11: Trojam, Ov. M. 13, 169: castellum, Hor. Ep. 2, 2, 34: funditus arces, Sil. 17, 376.
      2. 2. To turn out, drive out, expel a man from his possession: ut agro evortat Lesbonicum, quando evortit aedibus, Plaut. Trin. 3, 1, 15; so, adolescentem bonis, id. ib. 1, 2, 177: pupillum fortunis patriis, Cic. Verr. 2, 1, 51: eos fortunis omnibus, id. Div. in Caecil. 6, 21; id. Fl. 5: hunc funditus bonis, id. Rosc. Am. 39 fin.
  2. II. Trop. (Acc. to I. B.)
    1. A. To overturn, overthrow: ab imo summa, Lucr. 5, 163: aliquem non judicio neque disceptatione, sed vi atque impressione evertere, to ruin, Cic. Fam. 5, 2, 8: aliquem fortunis omnibus, id. Div. in Caec. 6, 21.
    2. B. To overthrow completely, to subvert, ruin, destroy: funditus aratores, Cic. Verr. 2, 3, 18 fin.: funditus civitates, id. Pis. 35, 86: eversa per te et perdita civitas, id. ib. 24, 57; id. Lael. 7, 23; cf. Quint. 2, 16, 4; Verg. G. 1, 500: funditus amicitiam, Cic. Fin. 2, 25; cf.: penitus virtutem, id. ib. 3, 3: totum genus hoc regiae civitatis, id. Rep. 2, 29: leges, testamenta, id. Verr. 2, 2, 19; cf. id. Cat. 1, 7 fin.: constitutam philosophiam, id. Ac. 2, 5, 15; cf. definitionem, id. 2, 6 fin.: finitionem, Quint. 7, 3, 23: opus, id. 2, 17, 34: majestatem dictatoriam et disciplinam militarem, Liv. 8, 30 fin.: patrimonium, to waste, squander, Dig. 47, 6, 1: pietatem, Lucr. 3, 84: spem, Ov. M. 13, 623: Crassos, Pompeios, to ruin, Juv. 10, 108: titulum, to erase, Capit. Gord. Tert. 34.