Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

hērēdĭtas, ātis (gen. plur. hereditatium, Cic. Dom. 15, 35; Inscr. Orell. 107 al.; but usu. hereditatum, Cic. Verr. 2, 3, 7, § 16; id. Agr. 1, 3, 8), f. [heres], heirship, inheritance.

  1. I. Abstr.: hereditas est successio in universum jus, quod defunctus habebat tempore mortis, Dig. 50, 16, 24: si istiusmodi mi fundus hereditate obvenerit, Varr. R. R. 1, 12, 2; Plin. 17, 1, 1, § 4; cf.: quoniam habes istum equum, aut emeris oportet aut hereditate possideas aut, etc. … sed neque emisti, neque hereditate venit, neque, etc., Cic. Inv. 1, 45, 84: de hereditatibus, Gai. Inst. 2, 99 sqq.; 3, 1 sqq.
  2. II. Concr., an inheritance (cf. patrimonium).
    1. A. Lit.: hereditas est pecunia, quae morte alicujus ad quempiam pervenit jure, nec ea aut legata testamento aut possessione retenta, Cic. Top. 6, 29: si qua mihi obtigerit hereditas magna atque luculenta, Plaut. Truc. 2, 3, 23; cf.: cum ejus filio hereditas a propinquo permagna venisset, Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27: de hereditate ea, quae pupillo venit, id. Inv. 2, 21, 62: hereditates mihi negasti venire, id. Phil. 2, 16, 40: communem hereditatem concedere, id. Fl. 36, 89: mentio hereditatumhereditatem adire, id. Phil. 2, 16, 42: adire hereditatem, id. Rosc. Com. 18, 55: obire, id. Agr. 1, 3, 8: cernere, id. Att. 11, 2, 1; id. Agr. 2, 15, 40; cf. cerno: capere ab aliquo, id. Caecin. 35, 102: usurpare, Tac. A. 2, 19 fin.: acquirere, repudiare, omittere, Dig. 24, 3, 58: tradere alicui, Cic. Off. 1, 33, 121: transmittere alicui, Plin. Ep. 8, 18, 7: quem nisi in via caducae hereditates retardassent, i. e. that fall to heirs who have children, Cic. Phil. 10, 5, 11; v. caducus.
      Prov.: hereditas sine sacris, i. e. a great advantage without trouble, without expense (because the maintaining of the sacred family rites was attended with great expense), Plaut. Capt. 4, 1, 8; id. Trin. 2, 4, 83; cf. Fest. p. 290 Müll.
    2. B. Trop.: a quo quidem rei familiaris ad paucos, cupiditatum ad multos improbos venit hereditas, Cic. Off. 2, 8, 28: hereditas hujus gloriae, id. ib. 1, 22, 78; cf.: optima hereditas a patribus traditur liberis omnique patrimonio praestantior gloria virtutis rerumque gestarum, id. ib. 1, 33, 121 fin.: paternae scientiae, Just. 36, 2.

hērēdĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [heres], to inherit (late Lat.): bona sua, Salv. adv. Av. 3, 10 med.: terram, Vulg. Psa. 24, 13 al.