Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

illūmĭnātē, adv., v. illumino fin.

illūmĭno (inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [in-lumino], to light up, make light, illuminate (class.; cf. illustro).

  1. I.
    1. A. Lit.: luna illuminata a sole, Cic. N. D. 2, 46, 119: puteum (sole), Plin. 2, 73, 75, § 183: tabulata gallinarum parvis fenestellis, Col. 8, 3, 3: vias igni, Stat. Th. 12, 575.
    2. B. Transf., to embellish or adorn with any thing bright: corona aurea fulgentibus gemmis illuminata, Auct. Her. 4, 47, 60; Lampr. Comm. 17: purpura omnem vestem illuminat, Plin. 9, 36, 60, § 127.
  2. II. Trop., to set in a clear light, to set off, make conspicuous (esp. freq. in rhetor. lang. of brilliant oratory): translatum, quod maxime tamquam stellis quibusdam notat et illuminat orationem, Cic. de Or. 3, 43, 170; cf. id. Or. 25, 83: orationem sententiis, id. de Or. 3, 54, 208: orationem translatorum nitore, Quint. 12, 10, 36: pulchritudinem rerum (claritas orationis), id. 2, 16, 10; 8, 3, 73: horum fidem Mitylenaeorum perfidia illuminavit, Vell. 2, 18, 3: nisi Thebas unum os Pindari illuminaret, made illustrious, id. 1, 18, 3: illuminata sapientia, Cic. Brut. 58, 213.
    Hence, * illūmĭnātē (inl-), adv., clearly, luminously: dicere, Cic. de Or. 3, 14, 53.