Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incurso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [incurro], to run to or against, to dash or strike against, to assault, attack (class.).

  1. I. Lit.
          1. (α) With in: jam in vos incursabimus, Plaut. Bacch. 5, 2, 29: in agmen Romanum, Liv. 36, 14, 12.
          2. (β) With the simple acc.: aliquem pugnis, to pitch into, Plaut. Rud. 3, 4, 16: (me) boves incursent cornibus, id. Aul. 2, 2, 57: ubi vivos homines mortui incursant boves (meaning raw hides as whips), id. As. 1, 1, 22: agros Romanos, to make an incursion into, Liv. 5, 31, 5; 2, 48, 6; 6, 36, 1: latera, id. 22, 18, 14.
            In pass.: agmen incursatum ab equitibus hostium, Liv. 24, 41; Tac. A. 15, 1.
            With dat.: silvasque tenent delphines, et altis Incursant ramis, Ov. M. 1, 303: rupibus incursat, runs against the rocks, id. ib. 14, 190.
      1. 2. In partic., to fall upon, assault a woman carnally (post-class.): nuptam alienam, Tert. Pud. 4.
    1. B. Transf.: ea, quae oculis vel auribus incursant, that strike, meet them, Quint. 10, 3, 28; cf.: pleraque in oculos incurrunt, Quint. 10, 3, 16: incurrit haec nostra laurus in oculos, Cic. Fam. 2, 16, 2: lana ovis nigrae, cui nullus alius color incursaverit, is intermixed, Plin. 28, 8, 28, § 111.
  2. II. Trop.: incursabit in te dolor meus, Cic. Att. 12, 41, 2: in omnes amicos atque inimicos, notos atque ignotos, Auct. Her. 4, 39, 51.