Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĭn-haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n., to stick in, to stick, hang, or cleave to, to adhere to, inhere in.

  1. I. Lit.
          1. (α) With abl.: sidera suis sedibus inhaerent, Cic. Univ. 10: animi, qui corporibus non inhaerent, id. Div. 1, 50, 114: visceribus, id. Tusc. 2, 8, 20: constantior quam nova collibus arbor, Hor. Epod. 12, 20: occupati regni finibus, Vell. 2, 129, 3: prioribus vestigiis, i. e. continues in his former path, Col. 9, 8, 10: cervice, Ov. M. 11, 403.
          2. (β) With ad and acc.: ad saxa inhaerentes, Cic. N. D. 2, 39, 100.
          3. (γ) With in and abl.: in visceribus, Cic. Tusc. 4, 11, 24: in rei natura, id. de Or. 2, 39, 163.
          4. (δ) With dat.: conjux umeris abeuntis inhaerens, Ov. Tr. 1, 3, 79: pectoribus nostris, id. ib. 1, 6, 3: tergo, id. M. 9, 54.
            (ε) Absol.: linguae, Cic. Div. 2, 46, 96: inhaesuro similis (canis), as if about to hang on the hare, i. e. to fasten on her, Ov. M. 1, 535: dextram amplexus inhaesit, Verg. A. 8, 124.
  2. II. Trop., to cling to, adhere to, engage deeply or closely in; to be closely connected with, etc.; with in and abl.: inhaeret in mentibus quoddam augurium, is inherent in our minds, Cic. Tusc. 1, 15, 33.
    Absol.: opinatio inhaerens et penitus insita, Cic. Tusc. 4, 11, 26.
    With dat.: virtutes semper voluptatibus inhaerent, are always connected with, id. Fin. 1, 20, 68: vultibus illa tuis, tanquam praesentis inhaeret, she hangs upon your features, gazes at, Ov. Tr. 4, 3, 19: pectoribus tu nostris inhaeres, id. ib. 1, 6, 3: oculis animisque, Vell. 1, 14, 1: paene stulta est inhaerentium oculis ingeniorum enumeratio, that are before the eyes, plainly to be seen, id. 2, 36, 3: illa meis oculis species abeuntis inhaeret, Ov. H. 2, 91: excidere proxima, vetera inhaerere, Quint. 11, 2, 6: memoriae inhaerent fidelius quae, etc., id. 10, 6, 2: scio memoriae tuae preces nostras inhaerere, Plin. et Traj. Ep. 12, 1: studiis, to apply one’s self to, Ov. Tr. 3, 7, 11: studio operatus inhaesi, id. M. 8, 865: semper alicui, to be always about one, id. A. A. 3, 561: Lysippum statuae unius lineamentis inhaerentem, inopia exstinxit, constantly intent upon, Petr. 88: conpendendis rebus pertinaciter inhaerere, to be obstinately bent on, Amm. 21, 13, 11.
    With acc.: pejores inhaesimus laqueos, App. M. 8, p. 209.

ĭnhaeresco, haesi, haesum, 3, v. inch. n. [inhaereo], to stick fast, cleave, adhere to.

  1. I. Lit.: in sordibus aurium, tamquam in visco, Cic. N. D. 2, 57, 144: ne quid emineret ubi ignis hostium inhaeresceret, Caes. B. C. 2, 9: sucus villis, Plin. 12, 17, 37, § 74.
  2. II. Trop.: poëtae inhaerescunt penitus in mentibus, Cic. Tusc. 3, 2, 3.