Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inspērātē and inspērātō, advv., v. insperatus, a, um, fin.

in-spērātus, a, um, adj., unhoped for, unexpected (class.).
Of inanim. and abstr. things: insperata accidunt magis saepe, quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: insperatum et repentinum praesidium, Cic. Phil. 10, 11, 24: repentinaeque pecuniae, id. Cat. 2, 9, 20.
Of persons, Plaut. Men. 5, 9, 72; cf. in sup.: insperatissime mihi, id. Poen. 5, 3, 8.
Of unpleasant things: unlooked for, unforeseen: insperatum et necopinatum malum, Cic. Tusc. 3, 13, 28: nihil tam necopinatum, nec tam insperatum accidere potuit, Liv. 3, 26, 5.
Neutr. adv.: ex insperato, unexpectedly, Liv. 1, 25, 9; 2, 35, 1; 30, 10 fin.; Plin. 25, 2, 6, § 17 al.
Adv. in two forms.

    1. 1. inspērātē, unexpectedly, Cassiod. Var. 7, 6.
      Comp.: insperatius, Val. Max. 3, 8, ext. 2; Vulg. Sap. 11, 8.
    2. 2. inspērātō, unexpectedly (anteand post-class.): illam augeam, Plaut. Stich. 2, 1, 32 Fleck.: abiit, Lucil. ap. Non. 35, 10: aulam invenit, Plaut. Aul. Argum. 1, 14: insperato et contra opinionem, App. M. 9, p. 235, 16.