Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

insulsē, adv., v. insulsus fin.

insulsus, a, um, adj. [2. in-salsus], unsalted, insipid.

  1. I. Lit.: amurcā insulsā perfundunt sulcos, Col. 2, 9: gula, that longs for tasteless things, Cic. Att. 13, 31, 4.
    Comp.: cibus insulsior, Hier. Ep. 22, 40.
  2. II. Trop.
    1. A. Bungling, awkward: Tyndaris illa bipennem insulsam et fatuam dextra laevaque tenebat, Juv. 6, 658.
    2. B. Tasteless, insipid, silly, absurd: non insulsum huic ingeniumst, Plaut. Mil. 4, 2, 79: est etiam in verbo positum non insulsum genus (ridiculi), Cic. de Or. 2, 64: multa (in sermone) nec illitterata, nec insulsa esse videntur, id. Fam. 9, 16: adulescens, id. Cael. 29: acuti, nec insulsi hominis sententia, id. Tusc. 1, 8.
      Sup.: insulsissimus homo, Cat. 17, 12.
      As subst.: insulsae, ārum, f. (sc mulieres), silly creatures, Cic. Att. 9, 10, 2.
      Adv.: insulsē, tastelessly, insipidly, foolishly, absurdly: aliquid facere, Cic. Att. 15, 4: insulse, arroganter dicere, id. ib. 5, 10: non insulse interpretari, not amiss, not badly, id. de Or. 2, 54.
      Comp.: nihil potest dici insulsius, Gell. 16, 12.
      Sup.: haec etiam addit insulsissime, Gell. 12, 2, 6.