Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lĭēn, ēnis, and liēnis, is, m. (gen. plur. lienum, Plin. 23, 7, 63, § 121) [for plien; Sanscr. plīhan; Gr. σπλήν], the milt or spleen.

  1. I. Lit.: lienes turgent, Cato. R. R. 157: seditionem facit lien (of a stitch in the side), Plaut. Merc. 1, 2, 14: jam quasi sona liene cinctus ambulo, id. Curc. 2, 1, 6: equisetum lienes cursorum exstinguit, Plin. 26, 13, 83, § 132: at lienis, ubi affectus est, intumescit, Cels. 4, 9: lienis bubulus, id. ib.: lienem coërcere, id. ib.: extenuare, id. ib.: consumere, Plin. 26, 8, 48, § 76.
  2. II. Transf., of the fiscus: (Trajanus) fiscum lienem vocavit, quod eo crescente artus reliqui tabescunt, Aur. Vict. Epit. 42 fin.