Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. oscŭlo, āre, v. a. [1. os, ōris], = ἀναστομόω, to supply with a mouth or outlet, to extend a channel, e. g. the veins, Cael. Aur. Tard. 2, 10, 123.

2. oscŭlo, āre, v. a. (old collat. form of osculor), to kiss: osculavi caput, Titin. ap. Non. 476, 32: osculato tuo capite, App. M. 2, p. 117, 23: genua sibi osculari patiebantur, Capitol. Max. Juv. 2, § 7.

oscŭlor, ātus, 1 (old form auscŭ-lor, Plaut. As. 5, 2, 42; id. Merc. 3, 3, 14; old inf. oscularier; v. infra), v. dep. [osculum], to kiss (class.).

  1. I. Lit.: compellando blanditer, ausculando. Plaut. As. 1, 3, 69: eam vidisse cum alieno oscularier, kissing each other, id. Mil. 2, 2, 88: osculari atque amplexari inter se, id. ib. 5, 1, 40: ille autem me complexus atque osculans flere prohibebat, Cic. Rep. 6, 14, 14: eum complexus, osculatusque dimisit, id. Att. 16, 5, 2: simulacrum, id. Verr. 2, 4, 43, § 94: osculetur me osculo oris sui, Vulg. Cant. 1, 1.
  2. II. Transf., to make much of, to value, prize: inimicum meum sic amplexabantur, sic osculabantur, Cic. Fam. 1, 9, 10: scientiam juris tamquam filiolam, id. Mur. 10, 23.