Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pĕrĕmo, ĕre, v. perimo.

pĕrĭmo (orig. form pĕrĕmo, Cato ap. Fest. p. 217 Müll.), ēmi, emptum (emtum), 3, v. a. [per-emo], to take away entirely, to annihilate, extinguish, destroy; to cut off, hinder, prevent.

  1. I. In gen. (class.; syn.: perdo, deleo): penitus materiem omnem, Lucr. 1, 226: sensu perempto, Cic. Tusc. 1, 37, 89: luna subito perempta est, was taken away, i. e. vanished, disappeared, id. poët. Div. 1, 11, 18: divum simulacra peremit fulminis ardor, id. ib. 1, 12, 19: Troja perempta, destroyed, ruined, Verg. A. 5, 787: corpus macie, Liv. 2, 23; cf. id. 38, 21: ne quid consul auspici peremat, should hinder, prevent, Cato ap. Fest. p. 217 Müll.: reditum, Cic. Planc. 42, 101: nisi aliqui casus consilium ejus peremisset, id. Off. 3, 7, 33: si causam publicam mea mors peremisset, id. Sest. 22, 49; id. Fragm. ap. Non. 450, 5: perimit urbem incendio, Vulg. Jos. 11, 11.
    Absol.: sin autem (supremus ille dies) perimit ac delet omnino, quid melius, quam? etc., Cic. Tusc. 1, 49, 117.
  2. II. In partic., to kill, slay (poet. and in post-Aug. prose; cf. trucido): perempta et interempta pro interfectis poni solet a poëtis, Fest. p. 217 Müll.; Lucr. 3, 886: crudeli morte peremptus, Verg. A. 6, 163: aliquem caede, id. ib. 9, 453: sorte, id. ib. 11, 110: hunc, ubi tam teneros volucres matremque peremit (trans. from Homer), Cic. poët. Div. 2, 30, 64; Ov. M. 8, 395: conceptum abortu, Plin. 3, 44, 69, § 172: caedes fratrum indigne peremptorum, Just. 7, 6.