Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pĕrītē, adv., v. peritus fin.

pĕrītus, a, um, adj. [prop. Part. of perior (in ex-perior); root par-, per-; Gr. περάω; v. periculum], experienced, practised, practically acquainted, skilled, skilful, expert (cf.: gnarus, consultus).

  1. I. Lit.
          1. (α) Absol.: nil iam mihi novi Offerri pote, quin sim peritus, Plaut. Pers. 2, 3, 19: doctos homines vel usu peritos, Cic. Off. 1, 41, 147: docti a peritis, id. ib. 3, 3, 15: ab hominibus callidis ac peritis animadversa, id. de Or. 1, 23, 109: decede peritis, Hor. Ep. 2, 2, 213: me peritus discet Iber, id. C. 2, 20, 19: homo peritissimus, Cic. de Or. 1, 15, 66: hominem peritissimum in eis ipsis rebus, superare, quas, etc., id. ib. 1, 15, 66: peritissimi duces, Caes. B. C. 3, 73; Prop. 1, 10, 7.
          2. (β) With gen.: multarum rerum peritus, Cic. Font. 7, 15: antiquitatis nostrae et scriptorum veterum litterate peritus, id. Brut. 56, 205: earum regionum, Caes. B. C. 1, 48: caelestium prodigiorum, Liv. 1, 34: peritiores rei militaris, id. 3, 61: bellorum omnium peritissimus, Cic. Imp. Pomp. 23, 68: peritissimi caeli ac siderum vates, Curt. 4, 10, 4: juris, Juv. 1, 128: vir movendarum lacrimarum peritissimus, Plin. Ep. 2, 11, 3: definiendi, Cic. Off. 3, 14, 60.
          3. (γ) With abl.: jure peritus, Lucil. ap. Charis. p. 62 P.: jure peritissimus, Aur. Vict. Epit. 19: quis jure peritior? Cic. Clu. 38, 107: peritus bello, Vell. 2, 29, 3: peritus disciplinā militari, Gell. 4, 8, 2: arte fabricā peritus, Dig. 33, 7, 19.
          4. (δ) With ad: ad usum et disciplinam peritus, Cic. Font. 15, 43: et ad respondendum et ad cavendum peritus, id. de Or. 1, 48, 212: ad prospicienda cavendaque pericula, Just. 31, 2, 2.
            (ε) With in and abl.: sive in amore rudis, sive peritus erit, Prop. 2, 34 (3, 32), 82.
            (ζ) With de: de agriculturā peritissimus, Varr. R. R. 1, 2, 10.
            (η) With acc. (poet.): arma virumque peritus, Aus. Epigr. 137.
            (θ) With inf. or object-clause (poet. and in post-Aug. prose): soli cantare periti Arcades, Verg. E. 10, 32: peritus obsequi, Tac. Agr. 8: urentes oculos inhibere perita, Pers. 2, 34: rex peritus, fortius adversus Romanos aurum esse quam ferrum, Flor. 3, 1, 7.
            Hence, subst.: pĕrītissĭ-mus, i, m., a man of extraordinary skill: cum discendi causā duobus peritissimis operam dedisset, etc., Cic. Brut. 42, 154.
  2. II. Transf., of abstract things, skilfully constructed, clever: peritae fabulae, Aus. Ep. 16, 92.
    Hence, adv.: pĕrītē, in an experienced manner, skilfully, expertly, cleverly: quod institutum perite a Numa, Cic. Leg. 2, 12, 29: perite et ornate dicere, id. de Or. 2, 2, 5; Gell. 17, 5 fin.: callide et perite versari in aliquā re, Cic. de Or. 1, 11, 48: distributa perite, id. ib. 2, 19, 81.
    Comp.: peritius fit aliquid ab aliquo, Sen. Ep. 90, 33.
    Sup.: aliquid peritissime et callidissime venditare, Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135: disputare, Val. Max. 8, 11, 1: suavissime et peritissime legere, Plin. Ep. 3, 15, 3.