Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pŏpŭlo, āre, v. populor.

pŏpŭlor, ātus, 1. v. dep., and pŏpŭlo, āre, v. a. [1. populus; prop. to spread or pour out in a multitude over a region; hence, transf. to the result], to lay waste, ravage, devastate, desolate; to spoil, plunder, pillage (class.; syn.: vasto, vexo, diripio).

  1. I. Lit.
          1. (α) Form populor: Romanus exercitus insulam integram urit, populatur, vastat, Naev. ap. Non. 90, 29: noctu populabatur agros, Cic. Off. 1, 10, 33: Remorum agros, Caes. B. G. 5, 56: arva ferro populatur et igni, Luc. 2, 445; so, omnia igni ferroque populatus, Flor. 2, 17, 16: consules Aequos populantur, Liv. 3, 23 fin.
          2. (β) Form populo (in Cicero only in part. perf. pass.): patriam populavit meam, Pac. ap. Non. 39, 32: agrum populare coeperunt, Quadrig. ib. 471, 20: litora vestra Vi populat, Verg. A. 12, 263: Penates, id. ib. 1, 527.
            In pass.: urbem Romanam deūm irā morbo populari, Liv. 3, 6; 3, 3 fin.: populata vexataque provincia, Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122; cf.: Siculi nunc populati atque vexati, id. Div. in Caecil. 1, 2: arva Marte populata nostro, Hor. C. 3, 5, 23: populatis messibus, Plin. 8, 55, 81.
  2. II. Transf., in gen., to destroy, ruin, spoil (mostly poet. and in the active form), Plaut. ap. Diom. p. 395 P.: populatque ingentem farris acervum Curculio, Verg. G. 1, 185: capillos, Ov. M. 2, 319: feris populandas tradere gentes, id. ib. 1, 249: populata tempora raptis Auribus, mutilated, deprived of, Verg. A. 6, 496: populatum exspuit hamum, robbed of the bait, Ov. Hal. 36.
    In a deponent form: quisque suum populatus iter, Verg. A. 12, 525: iter, Sil. 3, 445: formam populabitur aetas, Ov. Med. Fac. 45: (ventus in Aetnā) Putria multivagis populatur flatibus antra, lays waste, Claud. Rapt. Pros. 1, 176.

1. pŏpŭlus (contr. POPLVS, Inscr. Column. Rostr. in Corp. Inscr. Lat. 195, 17, Plaut. Am. prol. 101; 1, 1, 103; id. Aul. 2, 4, 6; id. Cas. 3, 2, 6 et saep.
Also written POPOLVS, Corp. Inscr. Lat. 197, 15 al.; nom. plur. poploe, Carm. Sal. ap. Fest. p. 205 Müll.; v. pilumnoe) [from root pleof pleo; v. plenus], i, m., a people, the people.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (cf.: gens, natio): res publica res populi: populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis juris consensu et utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 25, 39: populus Romanus, id. Phil. 6, 5, 12: exspectabat populus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 90 Vahl.): tene magis salvum populus velit an populum tu, Hor. Ep. 1, 16, 27: casci populi Latini, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll. (Ann. v. 24 Vahl.): hi populi: Atellani, Calatini, etc., Liv. 22, 61 fin.
    2. B. Esp.
      1. 1. The people, opp. to the Senate, in the formula senatus populusque Romanus (abbreviated S. P. Q. R.), saep.; cf.: et patres in populi fore potestate, Liv. 2, 56.
      2. 2. Opp. to the plebs: non enim populi, sed plebis eum (tribunum) magistratum esse, Liv. 2, 56: ut ea res populo plebique Romanae bene eveniret, Cic. Mur. 1, 1.
      3. 3. Rarely for plebs, the populace: dat populus, dat gratus eques, dat tura senatus, Mart. 8, 15, 3: urbanus, the citizens (opp. to the military), Nep. Cim. 2, 1.
  2. II. Transf.
      1. 1. A region, district, regarded as inhabited: frequens cultoribus alius populus, Liv. 21, 34, 1 (cf. Gr. δῆμος).
      2. 2. A multitude, host, crowd, throng, great number of persons or things (poet. and in postAug. prose): ratis populo peritura recepto, i. e. with the great multitude of passengers, Luc. 3, 665: fratrum, Ov. H. 14, 115: in tanto populo sileri parricidium potuit, Just. 10, 1: sororum, Ov. H. 9, 52; App. Mag. p. 304: apum, Col. 9, 13, 12: populus totidem imaginum, Plin. 33, 9, 45, § 129; Sen. Q. N. 1, 5: spicarum, Pall. 7, 2: scelerum, Sid. Ep. 6, 1 fin.: concursus in forum populi, Liv. 22, 7, 6.
      3. 3. The public, i. e. the open street (poet.): omnis habet geminas janua frontis, E quibus haec populum spectat; at illa Larem, Ov. F. 1, 136.

2. pōpŭlus, i, f. [root pamp-, pap-, to swell; Lat. papula, papilla, pampinus], a poplar, poplar-tree, Plin. 16, 23, 35, § 85; 16, 18, 31, § 77; 17, 11, 15, § 78; Ov. H. 5, 27; sacred to Hercules, Verg. E. 7, 61; Ov. H. 9, 64; Plin. 12, 1, 2, § 3: alba, the silver-poplar, Hor. C. 2, 3, 9.