Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. pŭtus, a, um, adj. [root pu-, to cleanse; whence also purus, putens, pŭto], cleansed, purified, perfectly pure, bright, clear, unmixed; usually joined with purus; purus putus, sometimes purus ac putus: putare valet purum facere. Ideo antiqui purum putum appellarunt, Varr. L. L. 6, § 63 Müll.; cf.: putus antiqui dicebant pro puro, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.: in foederescriptum invenitur, ut Carthaginienses populo Romano darent certum pondus argenti puri puti. Quaesitum est, quid esset purum putum. Respondi esse purum putum valde purumArgentum putum dictum esse quasi exputatum excoctumque omnique alienā materiā carens, Gell. 6, 5, 1: amicula pura puta, procera, etc., Varr. ap. Non. 27, 28: hecatombe pura ac puta, pure and clear, id. ib. 27, 24: Polumachaeroplagides, Purus putus est ipsus, it’s the very man himself, Plaut. Ps. 4, 2, 31: purus putus hic sycophanta est, a sycophant out and out, a genuine sycophant, id. ib. 4, 7, 103.
Without purus: sole exorto puto, Varr. R. R. 2, 2, 10.
Sup.: quam bonam meis putissimis orationibus gratiam retulerit, my exceedingly pure, brilliant speeches, Cic. Att. 2, 9, 1.

* 2. pŭtus, i, m., another form of pusus, a boy, Verg. Cat. 9, 2 Wagn.