Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.

    1. A. Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio): sponsas admodum adulescens duas habuitprioremvirginem adhuc repudiavit, Suet. Claud. 26: uxorem, id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.: Liviam repudiatam relegavit, id. Calig. 25: ob hoc repudiatus, id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31: si repudiatur miles, mulier mecum perit, Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.: repudiatus repetor, Ter. And. 1, 5, 14: sponsum, Suet. Caes. 21; id. Gram. 3: (mulier marito) amatorium dedit, repudiavit, Quint. 7, 8, 2: repudiari etiam futurum matrimonium potest, Dig. 50, 16, 191.
    2. B. To reject, refuse to accept an inheritance: si heres bona repudiaverit, Dig. 37, 14, 21 fin.: fideicommissum, ib. 31, 1, 35: hereditatem, ib. 31, 1, 77, § 31: legatum a se, ib. 33, 5, 10: voluntatem defuncti, ib. 32, 1, 80.
  1. II. Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose; syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic. Clu. 70, 201: consilium senatūs a re publicā, to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3: repudia istos comites, Plaut. Merc. 5, 2, 30: duces, Caes. B. C. 2, 32: nobilitatem supplicem, Cic. Planc. 20, 50: eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata, id. Or. 3, 13; cf.: repudiata rejectaque legatio, id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33: genus totum liberi populi, Cic. Rep. 1, 32, 49: condicionem, Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46: beneficium, Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.: gratiam populi Romani, Caes. B. G. 1, 40: consilium, Ter. And. 4, 3, 18: legem, Cic. Lael. 25, 96: patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare), id. Fin. 2, 21, 67: provinciam, id. Phil. 3, 10, 26: opimum dictionis genus funditus, id. Or. 8, 25: ista securitas multis locis repudianda, id. Lael. 13, 47: iracundia omnibus in rebus repudianda, id. Off. 1, 25, 89: virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est, id. Lael. 17, 61.
    Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife: sin autem vidua, vel repudiata, Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22.