Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ad-mŏdum, adv. [modus], prop., to the measure or limit (scarcely found in the poets, except the comic poets); as, postea ubi occipiet fervere, paulisper demittito, usque admodum dum quinquies quinque numeres, quite to the limit till you count, until you count, Cato, R. R. 156, 2 (like fere and omnino, freq. put after its word).
Hence,

  1. I. To a (great) measure, in a high degree, much, very.
    With adj., P. adj., vbs., and adv.
          1. (α) With adj.: admodum causam gravem, Lucil. 29, 19 Müll.: admodum antiqui, Cic. Phil. 5, 47: admodum amplum et excelsum, id. Verr. 4, 74: utrique nostrum gratum admodum feceris, id. Lael. 4, 16; so id. Verr. 2, 3, 10: nec admodum in virum honorificum, Liv. 6, 34, 8: in quo multum admodum fortunae datur, Cic. Fin. 5, 5, 12: neque admodum sunt multi, Nep. Reg. 1, 1: admodum magnis itineribus, Caes. B. G. 7, 56: admodum pauci, Cic. Phil. 3, 36; 14, 27; id. N. D. 3, 69; Tac. G. 18: pauci admodum, Liv. 10, 41: iter angustum admodum, Sall. J. 92: admodum nimia ubertas, very excessive, Col. 4, 21: admodum dives, Suet. Caes. 1: brevis admodum, id. ib. 56.
            And strengthened by quam, q. v. (only before and after the class. per.): hic admodum quam saevus est, very cruel indeed, Plaut. Am. 1, 3, 43: voce admodum quam suavi, Gell. 19, 9 (on this use of quam, cf. Rudd. II. p. 307, n. 15).
          2. (β) With part. adj.: admodum iratum senem, Ter. Phorm. 3, 1, 13: iratum admodum, id. Ad. 3, 3, 49: natio admodum dedita religionibus, Caes. B. G. 6, 16: prorae admodum erectae, id. ib. 3, 13: admodum mitigati, Liv. 1, 10: munitus admodum, Tac. A. 2, 80: admodum fuit militum virtus laudanda, Caes. B. G. 5, 8.
            Esp. is it joined (like κομιδῇ in Dem.) with words denoting age; as, puer, adulescens, juvenis, senex, to enhance the idea (for which in some cases the dim. or the prefix per- is used; as, puellus, adulescentulus, peradulescentulus): Catulus admodum tum adulescens, Cic. Rab. Perd. 7, 21; id. Off. 2, 13, 47; Tac. A. 1, 3: puer admodum, Liv. 31, 28; Sen. Brev. Vit. 7, 3; Quint. 12, 6, 1: admodum infans, Tac. A. 4, 13: juvenis admodum, id. H. 4, 5: fratres admodum juvenes, Curt. 7, 2, 12: admodum senex, Eutr. 8, 1: admodum parvulus, Just. 17, 3: non admodum grandem natu, Cic. Sen. 4, 10.
            Also with dim.: neque admodum adulescentulus est, Naev. ap. Sergium ad Don. Keil, Gr. Lat. IV. p. 559 (Rib. Com. Fragm. p. 11): hic admodum adulescentulus est, Plaut. Trin. 2, 2, 90; so Nep. Ham. 1, 1 (cf. peradulescentulus, id. Eum. 1, 4), and Tac. A. 4, 44.
          3. (γ) With verbs (in earlier Latin, mostly with delectare, diligere, placere): haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. p. 175: irridere ne videare et gestire admodum, Plaut. Most. 3, 2, 125: neque admodum a pueris abscessit, Naev. Rib. Com. Fragm. p. 11: me superiores litterae tuae admodum delectaverunt, Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 7, 24: ejus familiarissimos, qui me admodum diligunt, id. Fam. 4, 13: stomacho admodum prodest, Plin. 20, 3, 7, § 13: bucinum pelagio admodum adligatur, id. 9, 38, 62, § 134: (familia) ipsa admodum floruit, Suet. Tib. 3: Marius auctis admodum copiisvicit, Flor. 1, 36, 13 Halm.
          4. (δ) With adv.: haec inter nos nuper notitia admodum est, Ter. Heaut. 1, 1, 1: si quando demersimus, aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, Cic. Ac. ap. Non. 7, 57: acipenser, qui admodum raro capitur, id. de Fato ap. Macr. S. 2, 12: raro admodum admonitu amicorumuti solebat, Curt. 4, 13, 25: ubi satis admodum suorum animos est expertus, Liv. 34, 13, 4 Weissenb. (Hertz cancels satis): quae maxime admodum oratori accommodata est, Auct. ad Her. 4, 12, 17 (Oudendorp regarded this as a mere pleonasm, and Hand seems to agree with him; Klotz and B. and K. adopt after Goerenz the reading maxime ad modum oratoris, but Hand condemned this form).
  2. II. To a (full) measure, fully, completely, wholly, quite, absolutely.
    1. A. Of number (not used in this way by Cic., Tac., or Suet.): noctu turres admodum CXX. excitantur, full 120, Caes. B. G. 5, 40: sex milia hostium caesa; quinque admodum Romanorum, Liv. 22, 24. 14; 42, 65, 3; 44, 43, 8: mille admodum hostium utràque pugnā occidit, id. 27, 30, 2: in laevo cornu Bactriani ibant equites, mille admodum, a round thousand, Curt. 4, 12, 3: mille admodum equites praemiserat, quorum paucitate Alexander, etc., a thousand, but not more (as the context requires), id. 4, 9, 24: congregati admodum quingenti sponsos hostes consectantur, trucidatisque admodum novem milibus, etc., Just. 24, 1.
      Note: The meaning, circiter, fere, about, near, or nearly, which used to be assigned to this head, as by Graevius ad Just. 24, 26, Gronovius ad Liv. 27, 30, 2, is rejected by recent scholars, as Hand, Turs. I. p. 175 sq., and by Corradini, Lex. Lat. s. h. v.
    2. B. Of time: legati ex Macedonia exacto admodum mense Februario redierunt, when February was fully ended, Liv. 43, 11, 9: Alexandri filius, rex Syriae, decem annos admodum habens, just ten years, Liv. Epit. 55: post menses admodum septem occiditur, Just. 17, 2, 3.
    3. C. With negatives, just, at all, absolutely: equestris pugna nulla admodum fuit, no engagement with the cavalry at all, Liv. 23, 29, 14: armorum magnam vim transtulit, nullam pecuniam admodum, id. 40, 59, 2: horunc illa nibilum quidquam facere poterit admodum, Plaut. Merc. 2, 3, 65: Curio litterarum admodum nihil sciebat, Cic. Brut. 58, 210: oratorem plane quidem perfectum et cui nihil admodum desit, Demosthenem facile dixeris, id. 9, 35: alter non multum, alter nihil admodum scripti reliquit (by the latter is meant Antonius, who indeed, acc. to Brut. 44, 163, left a treatise de ratione dicendi, but no written oration at all, by which his eloquence could be judged), id. Or. 38, 132; id. Clu. 50, 140; id. Or. 2, 2, 8; ειρωνεια a tropo genere ipso nihil admodum distat, Quint. 9, 2, 44; quia nihil admodum super vite aut arbore colenda sciret, Gell. 19, 12.
    4. D. In emphatic affirmative or corroborative answers, = maxime (Gr. πάνυ γε), exactly, just so, quite so, certainly, yes (freq. in Plaut., only twice in Ter.); cf. the remark of Cic.: scis solere, frater, in hujusmodi sermone, ut transiri alio possit, dici Admodum aut Prorsus ita est, Leg. 3, 11, 26: nempe tu hanc dicis, quam esse aiebas dudum popularem meam. Tr. Admodum, Certainly, Plaut. Rud. 4, 4, 36: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet? Ni. Admodum, It does, id. Bacch. 5, 1, 24; 4, 1, 40; id. Rud. 1, 5, 10; 1, 2, 55; 3, 6, 2; id. Ps. 4, 7, 54: Advenis modo? Pa. Admodum, Yes, Ter. Hec. 3, 5, 8; id. Phorm. 2, 2, 1.
      Note: Admodum with an adj. may have the same force as in II., in: quandam formam ingenii, sed admodum impolitam et plane rudem, absolutely without polish and altogether rude, Cic. Brut. 85, 294, compared with: (oratorem) plane perfectum et cui nihil admodum desit, id. ib. 9, 35, where the same adverbs occur.