Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

obscūrē, adv., v. obscurus fin.

obscūrus, a, um, adj. [Sanscr. sku, to cover, akin to Gr. σκευή, σκῦτος, κύτος; cf.: scutum, cutis], dark, darksome, dusky, shady, obscure (class.).

  1. I. Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscurā umbrā, in dark, shadowy forms, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; so, umbra, Verg. A. 6, 453: donec in obscurum coni conduxit acumen, the obscure point of the cone, Lucr. 4, 431: lucus, Verg. A. 9, 87: antrum, Ov. M. 4, 100: convalles, Verg. A. 6, 139: tabernae, Hor. A. P. 229; cf. Liv. 10, 1, 5: aliae res obnoxiosae nocte in obscurā latent, Enn. ap. Gell. 7, 16 (17), 10 (Trag. v. 341 Vahl.): nox, Verg. A. 2, 420; cf.: per occasum solis, jam obscurā luce, Liv. 24, 21: caelum, Hor. C. 1, 7, 15: nimbus, Verg. A. 12, 416: nubes, id. G. 4, 60: ferrugo, i. e. black, id. ib. 1, 467: dentes, Juv. 6, 145.
    Poet.: funda, dark, i. e. invisible, Val. Fl. 6, 193; cf. mamma, i. e. hidden, covered, id. 3, 52, 6: aquae, i. e. turbid, Ov. F. 4, 758.
    Subst.: obscūrum, i, n., dim light, twilight: in obscuro, advesperascente die, Vulg. Prov. 7, 9; but commonly the dark, darkness, obscurity: sub obscurum noctis, Verg. G. 1, 478: lumen, i. e. darkness visible, Sall. J. 21, 2.obscū-rum, adverb.: obscurum nimbosus dissidet aër, Luc. 5, 631.
    1. B. Transf., to the person who is in the dark, darkling, unseen: ibant obscuri solā sub nocte per umbram, Verg. A. 6, 268: obscurus in ulvā Delitui, id. ib. 2, 135.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., dark, obscure, indistinct, unintelligible: HeraclitusClarus ob obscuram linguam, Lucr. 1, 639: valde Heraclitus obscurus (cf. the Gr. appellation of Heraclitus, ὁ σκοτεινός), Cic. Div. 2, 64, 133: quid? poëta nemo, nemo physicus obscurus? id. ib.: obscurā de re tam lucida pango carmina, Lucr. 1, 933; 4, 8: brevis esse laboro, Obscurus fio, Hor. A. P. 25: reperta Graiorum, Lucr. 1, 136: obscurum et ignotum jus, Cic. de Or. 1, 39, 177: cur hoc tam est obscurum atque caecum? id. Agr. 2, 14, 35: nolo plebem Romanam obscurā spe et caecā expectatione haerere, uncertain, id. ib. 2, 25, 66.
      Comp., Quint. 11, 3, 60.
      Sup.: videre res obscurissimas, Cic. de Or. 2, 36, 153.
      Subst.: causae in obscuro positae, Cels. 1 praef.
      1. 2. In partic., rhet. t. t.: obscurum genus causae, obscure, i. e. intricate, involved, Gr. δυσπαρακολούθητον, Cic. Inv. 1, 15, 20: (causae privatae) sunt multo saepe obscuriores, id. de Or. 2, 24, 100.
    2. B. Not known, unknown, not recognized: forma, Ov. M. 3, 475: P Ilas, i. e. disguised, under another form, id. ib. 6, 36.
      Esp. of rank and station, obscure, ignoble, mean, low: non est obscura tua in me benevolentia, Cic. Fam. 13, 70: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, * Caes. B. C. 1, 61: Pompeius humili atque obscuro loco natus, of an obscure, ignoble family, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181: obscuris orti majoribus, from obscure ancestors, id. Off. 1, 32, 116: clarus an obscurus, Quint. 5, 10, 26; cf.: si nobilis obscurum se vocet, id. 11, 1, 21; 2, 3, 9: non obscurus professor et auctor, id. 2, 15, 36: natus haud obscuro loco, Sall. C. 23, 1.
      Neutr. absol.: in obscuro vitam habere, Sall. C. 51, 12: vitam per obscurum transmittere, in obscurity, Sen. Ep. 19, 3: saepe mandatum initio litis in obscuro est, kept back, Gai. Inst. 4, 84.
    3. C. Of character, close, secret, reserved: obscurus et astutus homo, Cic. Off. 3, 13, 5 (for which: sin me astutum et occultum lubet fingere, id. Fam. 3, 10, 8): plerumque modestus Occupat obscuri speciem, Hor. Ep. 1, 18, 94: Tiberium obscurum adversus alios, sibi uni incautum intectumque efficeret, Tac. A. 4, 1: obscurum odium, Cic. Fam. 3, 10, 6.
      Comp.: natura obscurior, Tac. Agr. 42.
      Adv.: ob-scūrē, darkly, obscurely (class.).
    1. A. Lit.: aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, very darkly, Cic. Fragm. ap. Non. 474, 28.
    2. B. Trop.
      1. 1. Of speech, darkly, obscurely, indistinctly: dicta, Quint. 3, 4, 3; 4, 1, 79.
        Comp.: quae causa dicta obscurius est, Quint. 8, 2, 24.
        Sup.: obscurissime particulā uti, Cell. 17, 13, 5: non obscurissime dicere (opp. planissime), id. 11, 16, 9.
      2. 2. Of birth, obscurely, ignobly, meanly (perh. only post-class.): obscure natus, Macr. S. 7, 3: obscurissime natus, Amm. 29, 1, 5.
      3. 3. Covertly, closely, secretly: malum obscure serpens, Cic. Cat. 4, 3, 6: tacite obscureque perire, id. Quint. 15, 50: non obscure ferre aliquid, id. Clu. 19, 54; cf. id. Par. 6, 1, 45; Hirt. B. G. 8, 54.
        Comp.: ceteri sunt obscurius iniqui, more secretly, Cic. Fam. 1, 5, b, 2.
        Sup.: avertere aliquid de publico quam obscurissime, Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53.