Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prō-do, dĭdi, dĭtum, 3 (archaic produit for prodiderit, = porro dederit, porticum sartam tectamque habeto, prodito, Lex Censor. ap. Fest. p. 229, 17 Müll.; pres. part. abl. sing. prodente, Cic. Tusc. 2, 13, 31), v. a.

  1. I. To give, put, or bring forth (class.; syn. edo, profero, promo): prodit fumoso con dita vina cado, Ov. F. 5, 518: suspiria pectore, id. M. 1, 656: hydraulam et choraulam, to show, Suet. Ner. 54: exemplum tur pe, to give a bad example, Vell. 2, 119, 4: perniciosum exemplum, Cic. Fl. 11, 25: prodendi exempli causā, of setting an example, Liv. 1, 11, 7.
    1. B. In partic.
      1. 1. To bring forth, bear, produce (poet.): parvā prodite patriā, Att. ap. App. de Deo Socr. p. 55: quae tam festa dies ut cesset prodere furem, Perfidiam, fraudes, Juv. 13, 23.
      2. 2. To put forth in writing, i. e. to publish, make known, relate, report, record: cum decretum proditur, lex veri rectique proditur, Cic. Ac. 2, 9, 27: Procilius non idem prodidit, quod Piso, Varr. L. L. 5, § 148: ea, quae scriptores Graeciae prodiderunt, Cic. Tusc. 1, 13, 29: haec monumenta nobis litterae prodiderunt, id. Planc. 39, 94: Thucydides ossa ejus clam ab amicis esse sepulta, memoriae prodidit, has handed down to memory, i. e. has recorded, Nep. Them. 10, 5: hujus bella gesta multi memoriae prodiderunt, id. Hann. 13, 3: ut produnt, as they say. Plin. 34, 7, 16, § 33: prodere aliquid memoriā, to put forth from memory, i. e. to record, relate: quos natos in insulā ipsā, memoriā proditum dicunt, Caes. B. G. 5, 12: ut quod proditum memoriā est, Cic. Rep. 2, 31, 54.
        Esp., to publish, proclaim any one as appointed to an office, i. e. to appoint, elect, create a public officer of any kind (syn.: creo, designo): cum populo agendi jus esto ei, quem produnt patres consulum creandorum ergo, Cic. Leg. 3, 4, 10; flaminem, id. Mil. 17, 46: interregem, id. Dom. 14, 38: dictatorem, Dig. 1, 2, 2, § 18; to make known, disclose, discover, betray, Plaut. Cist. 4, 2, 75: homine prodente conscios, Cic. Tusc. 2, 13, 31: crimen vultu, Ov. M. 2, 447: tamquam prodiderim quidquid scio, Juv. 9, 97: arcanum, id. 9, 115.
      3. 3. To betray perfidiously, surrender treacherously: si Brutum prodideritis, et deserueritis, Cic. Phil. 10, 3, 7: is me deseruit ac prodidit, id. Fl. 33, 81; id. Sest. 14, 32; cf. id. Verr. 2, 1, 33, § 84: prodebas caput et salutem meam, id. Pis. 24, 56: classem praedonibus, id. Verr. 2, 5, 41, § 106: hosti rempublicam, Sall. J. 31, 18: patriam, Cic. Fin. 3, 9, 32.
      4. 4. To give up, surrender, abandon: rem summam, Enn. ap. Fest. p. 229 Müll. (Ann. v. 411 Vahl.): suam vitam, et Pecuniam omnem, Ter. Heaut. 3, 1, 70.
  2. II. To extend, permit to go farther.
    1. A. To put off, defer (anteclass.), Fest. p. 242 Müll.
    2. B. To prolong, = produco, de mendico male meretur qui ei dat quod edit, nam illi prodit vitam ad miseriam, Plaut. Trin. 2, 2, 58 sq.
    3. C. To hand down, transmit, bequeath (class.): qui sacra suis posteris prodiderunt, Cic. Mil. 30, 83: jus imaginis ad memoriam posteritatemque prodendae, id. Verr. 2, 5, 14, § 36: regnum a Tantalo proditum, id. Off. 3, 21, 84.
    4. D. To propagate (poet.): qui genus alto a sanguine Teucri Proderet, Verg. A. 4, 230.

prorsum (collat. form prōsum, like prosus = prorsus, Plaut. Trin. 5, 2, 6 Ritschl), adv. [pro-versum].

  1. I. Forwards (poet.): neque prorsum iniit, Plaut. Cist. 4, 2, 32: cursari rursum prorsum, to and fro, Ter. Hec. 3, 1, 35.
  2. II. Straight on, right onwards, directly (ante-class.): simulato, quasi eas prorsum in navem, Plaut. Pers. 4, 5, 5; id. Mil. 4, 4, 56 Ritschl.
    1. B. Trop., straightforwards, without ceremony, i. e. wholly, absolutely, at all (ante- and post-class.): prorsum perit, Plaut. Curc. 5, 3, 3: prorsum quodcumque videbat fecisse, Cato ap. Charis. p. 189 P.: praedones prorsum parcunt nemini, Plaut. ib.: prorsum credebam nemini, id. Pers. 4, 3, 8: prorsum nihil intellego, Ter. Heaut. 4, 5, 28; cf. id. Eun. 2, 3, 41: irritatus, Gell. 17, 3, 3.

1. prō-sum, fŭi, prōdesse, v. n., to be useful or of use, to do good, benefit, profit.

  1. I. In gen., constr. with dat., a subjectclause, or absol., rarely with ad or in and acc.: sibi prodesse, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 2 (Trag. v. 310 Vahl.); cf.: qui nec sibi nec alteri prosunt, Cic. Off. 2, 10, 36: multis, id. Lael. 1, 4: nihil tibi litterae meae proderunt, id. Fam. 2, 17, 7.
    With subj.-clause: multum prodest ea quae metuuntur ipsa contemnere, Cic. Tusc. 4, 30, 64: iis carum et jucundum esse maxime prodest, Q. Cic. Petit. Cons. 5, 16; cf. id. ib. 11, 43: quid mihi fingere prodest? Ov. M. 13, 935: nec quicquam tibi prodest Aërias tentasse domos, Hor. C. 1, 28, 4; id. Epod. 17, 60; id. S. 1, 2, 113: quae scire magis juvat quam prodest, Sen. Ep. 106, 3.
    Absol.: prodesse aequom est, Ter. Ad. 5, 9, 11: quorum altera prosunt, Cin. Fin. 3, 21, 69: studia aliena ac nihil profutura, Sall. J. 1, 5: magis tamen Menenianum profuit judicium, Liv. 2, 52; Quint. 4, 1, 3; 11, 1, 9: quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam, Hor. Ep. 1, 8, 11: aut prodesse volunt aut delectare poëtae, id. A. P. 333: tu tantum corpore prodes, Nos animo, Ov. M. 13, 365.
    With ad or in and acc.: id mirum, quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1: in id quoque prodest, ut, etc., Quint. 8, 3, 9: in commune, id. 6, 1, 7.
    With abl.: constantia multum prodest in amore, Prop. 2, 26, 27.
  2. II. In partic., of medicines, to be good, be beneficial: fabam voci prodesse, Plin. 22, 25, 69, § 141: balineum assumo, quia prodest, Plin. Ep. 7, 21, 3: ad tormina, Plin. 22, 25, 63, § 131: contra ignem sacrum, id. 20, 7, 25, § 59.
    With inf.: contra anginas tritum in poscā gargarizare prodest, Plin. 20, 6, 23, § 52.

2. prōsum, = prorsum, q. v.