Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sōlātus, a, um, adj. [sol], sunburned, sunstruck; subst. masc.: solatis, id est sole correptis, prosunt, Plin. 29, 6, 38, § 118; cf. neutr.: solatum, genus morbi maxime a rusticantibus dicitur, cujus meminit etiam Afranius, a sunstroke, Fest. pp. 300 and 301 Müll.

1. sōlo, āvi, ātum, 1, v. a. [solus], to make lonely or desolate; to lay waste, desolate (only a few times in the post-Aug. poets): urbes populis, Stat. Th. 4, 36: domos, id. ib. 5, 149; Sen. Oedip. 4.

sōlor, ātus, 1, v. dep. a.

  1. I. To comfort, console, solace (poet. and in post-Aug. prose; while consolor is class.): diffidentem verbis solatur suis, Plaut. Ep. 1, 2, 9: lenire dolentem Solando cupit, Verg. A. 4, 394: quos bonus Aeneas dictis solatur amicis, id. ib. 5, 770; Ov. F. 5, 237: inopem et aegrum, Hor. Ep. 2, 1, 131; Verg. A. 9, 290; Cat. 38, 5: solantia tollite verba! your words of comfort, Ov. M. 11, 685: solandus cum simul ipse fores, id. Tr. 5, 4, 42: et Caesar quamvis posthabitam deciens sestertii dote solatus est, Tac. A. 2, 86.
  2. II. With inanim. and abstr. objects, to soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate: famem concussā quercu, Verg. G. 1, 159: fluviis gravem aestum, Hor. C. 2, 5, 7: laborem cantu, Verg. G. 1, 293: aegrum testudine amorem, id. ib. 4, 464: curas, id. A. 9, 489: metum, id. ib. 12, 110: lacrimas, Ov. F. 2, 821: singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur, Quint. 1, 10, 16: desiderium fratris amissi aut nepote ejus aut nepte, Plin. Ep. 8, 11, 3: cladem Lugdunensem, Tac. A. 16, 13 fin.: quamvis repulsam propinqua spes soletur, id. ib. 2, 36.