Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sŏpōro, no

  1. I. perf., ātum, 1, v. a. [sopor], to put or lay asleep, cast into sleep; to deprive of sense or feeling, to stupefy (not ante-Aug.; usu. in part. perf.).
    1. A. Lit.: si saepius expergiscitur aliquis quam assuevit, deinde iterum soporatur, falls asleep, Cels. 2, 2 med.: opium mentem soporat sensusque abalienat, Scrib. Comp. 180: serpentes soporari, Plin. 28, 8, 29, § 118: ut soporetur illa sopore enecans vis earum, id. 21, 31, 105, § 182.
      In part. perf.: soporatos hostes, Ov. Am. 1, 9, 21: aquatilia quiete placida ceu soporata, Plin. 10, 75, 97, § 209: soporatos artus premit alta quies, Val. Fl. 5, 334: vellera, id. 5, 238; Vulg. Psa. 3, 6.
    2. B. Transf., with an inanim. or abstr. object, to lay at rest, to still, quiet, allay (syn. sopire): multo Imbre rogum, Stat. Th. 6, 235: soporatus dolor, Curt. 7, 1, 7.
  2. II. To render soporific: ramus Vi soporatus Stygia, Verg. A. 5, 855; 6, 420; Claud. Rapt. Pros. 1, 284.