Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

suppūrāta, ōrum, n., v. suppuro, II. A.

sup-pūro (subp-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [pus].

  1. I. Neutr., to gather matter, form pus, come to a head, suppurate.
    1. A. Lit.: (cancer) fistulosus subtus suppurat sub carne, Cato, R. R. 157, 3; Col. 6, 12, 2; Plin. 22, 14, 16, § 38; 22, 25, 70, § 142; 22, 25, 73, § 152.
      Also part. as subst.: suppŭ-rantĭa, ĭum, n., gatherings, suppurating sores, Plin. 22, 24, 58, § 122.
    2. B. Trop. (post-Aug.): cum voluptates angusto corpori ingestae suppurare coeperunt, Sen. Ep. 59, 17: quos hasta praetoris infami lucro et quandoque suppuraturo exercet, i. e. to become noxious, id. Brev. Vit. 12, 1.
  2. II. Act., to bring to a head, cause to suppurate (post-Aug.).
    1. A. Lit. (only in part. perf.), suppurated, full of matter or sores: aures, Plin. 29, 2, 9, § 33.
      Subst.: suppurāta, ōrum, n., matter, pus, Plin. 21, 19, 76, § 131; 23, 3, 35, § 72; 20, 4, 14, § 29; 22, 25, 58, § 124.
    2. B. Trop.: magnum de modico malum, scorpium terra suppurat, i. e. brings forth, produces, as if by suppuration, Tert. adv. Gnost. 1: aestum, Paul. Nol. Carm. 20, 261: gravis et suppurata tristitia, deepseated, festering, Sen. Ep. 80, 6.