Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. suspecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [1. suspicio], to look up at; to look up, to watch, observe, etc. (ante-class. and postAug.).

  1. I. In gen.: tabulam pictam, Ter. Eun. 3, 5, 36.
    Absol.: leo suspectans, Plin. 8, 16, 21, § 57: sollicitis suspectantibus populis, ne, etc., id. 11, 29, 35, § 104.
  2. II. In partic., to mistrust, suspect, apprehend: Agrippinam magis magisque suspectans, Tac. A. 12, 65: omnem prolationem, ut inimicam victoriae, suspectabant, id. H. 3, 82: perfidiam, id. ib. 2, 27 fin.; id. A. 11, 16; 13, 39: magiam, App. Mag. p. 292 fin.: dolum ab aliquo, Sulp. Sev. Chron. 1, 9, 4: suspectante Nerone, haud falsa esse, quae vera non probabantur, Tac. A. 15, 51 fin.
    Pass.:
    ne pellici suspectaretur, Tac. A. 4, 3: (vidua) jam ob unum divortium suspectanda, App. Mag. p. 332, 29: cum externi motus suspectarentur, Aur. Vict. Caes. 4, 2, 9.
    Note: Dep. collat. form (in analogy with suspicor): hi, quos suspectati sunt, Amm. 28, 1, 8.

2. suspectō, adv. [suspectus], in a manner to excite suspicion, suspiciously: qui mortem liberorum suspecto decedentium non defenderunt, Dig. 34, 9, 11.