Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

trunco, āvi, ātum, 1, v. a. [2. truncus],

  1. I. to maim, mutilate, mangle, or shorten by cutting off, to cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: mutilo, amputo): truncata simulacra deum, Liv. 31, 30, 7: statuis regis truncatis, id. 31, 23, 10: truncat olus foliis, strips, cuts off the leaves, Ov. M. 8, 647: truncato ex vulneribus corpore, Tac. A. 1, 17; cf. id. H. 3, 33: truncatā corporis parte, partem corporis, Just. 11, 14, 11; 15, 3, 4: cadavera, Luc. 6, 584: caput, id. 6, 566: lacertos, Claud. ap. Ruf. 2, 411: frontem, i. e. to deprive of an eye, Sil. 4, 541: manibusque truncatus et armis, deprived of his hands and weapons, Claud. B. Get. 88: quia antiquum illud (signum) vetustate truncatum est, Plin. Ep. 9, 39, 4: truncatis arboribus, Suet. Calig. 45 init.
    Poet., transf.: aquas, to cut apart, rend asunder, separate, Claud. Gigant. 70: heroos tenores gressu, i. e. to shorten hexameters into pentameters, Stat. S. 2, 3, 98.
    Pregn.: cervos, i. e. to kill, Val. Fl. 6, 567; Amm. 15, 4, 11.
  2. II. Trop.: tunc omnibus fere membris erat truncata respublica, Eum. Pan. Const. Caes. 10.