Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

tŭmŭlus, i, m. (late Lat. in the neutr.: HOC TVMVLVM, Inscr. Rein. cl. 20, 197) [tumeo; cf. also tumor and tumidus], a raised heap of earth, a mound, hill, hillock (freq. and class.; cf.: agger, moles).

  1. I. In gen.: terrenus, Caes. B. G. 1, 43: ignis e speculā sublatus aut tumulo, Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93: coacervatis cadaveribus, qui superessent ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. B. G. 2, 27: quaeris, utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione delecter, Cic. Att. 14, 13, 1: cum tumulos Albano in monte nivalis Lustrasti, id. Div. poët. 1, 11, 18: vos enim, Albani tumuli atque luci, id. Mil. 31, 85: silvestres, id. Cat. 2, 11, 24: pecuda in tumulis deserunt, Att. ap. Non. p. 159, 10: tumuli ex aggere, Verg. A. 5, 44: tumulus naturalis, Auct. B. Alex. 72, 1.
  2. II. In partic., a sepulchral mound, barrow, tumulus (cf. sepulcrum): (Demetrius) super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam, etc., Cic. Leg. 2, 26, 66: (Alexander) cum in Sigaeo ad Achillis tumulum astitisset, id. Arch. 10, 24; id. poët. Tusc. 3, 27, 65; Quint. 7, 3, 31: tumulum facere, Verg. E. 5, 42: hostilem ad tumulum, id. A. 3, 322: statuent tumulum, id. ib. 6, 380: tumulo dare corpora, Ov. M. 2, 326; 4, 157; id. F. 3, 547; id. Tr. 3, 3, 72: tumulum Varianis legionibus structum, Tac. A. 2, 7: reliquiae tumulo Augusti inferebantur, id. ib. 3, 3: honorarius, i. e. a sepulchral monument, cenotaph, Suet. Claud. 1; called also inanis, Verg. A. 6, 505.