Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vădor, ātus (inf. vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 40), 1, v. dep. a. [1. vas]; jurid. t. t., to bind over by bail to appear in court: Sa. Vadatur hic me. Poe. Utinam vades desint, in carcere ut sis, Plaut. Pers. 2, 4, 18: postulat, ut sibi liceret milvom vadarier, id. Aul. 2, 4, 40: neque vadari amplius neque vadimonium promitterehominem vadari, Cic. Quint. 6, 23; cf. id. ib. 19, 61: (Apronius) cum ex Leontino usque ad Lilybaeum aliquem vadaretur, id. Verr. 2, 3, 15, § 38: tot vadibus accusator vadatus est reum, Liv. 3, 13, 8: jamque vadaturus, lecticā prodeat, inquit, Ov. R. Am. 665: casu tunc respondere vadato Debebat (= ei, qui eum vadatus erat, vadimonio obligaverat), Hor. S. 1, 9, 36.
Note: vădātus, a, um, in pass. signif. (prop. bound over to appear in court; hence, transf., in gen.), bound, pledged, engaged to do any thing (ante- and postclass.): vadatus = obstrictus vel sub fidejussione ambulans; sicut Fenestella ait: apud quem vadatus amicitiae nodulo tenebatur, Fulg. Expos. Serm. Ant. p. 567: ita me vadatum amore vinctumque attines, Plaut. Bacch. 2, 2, 3: trico, Lucil. ap. Non. 8, 24: memineris mihi reliqua vitae tuae curricula vadata, devoted, App. M. 11, p. 259, 40; Pac. Pan. Theod. 17.