Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

valles or vallis (the former, Caes. B. G. 7, 47; Verg. A. 11, 522; the latter, Ov. M. 3, 155; 8, 334 al.; cf. Fest. s. v. convallis, p. 42 Müll.), is, f. [Gr. ἕλος, lowland, Ἦλις; Lat. Veliae, Velitrae], a valley, vale.

  1. I. Lit.: quod satis magna valles intercedebat, Caes. B. G. 7, 47: vicus positus in valle, id. ib. 3, 1: per supinam vallem fusi sunt, Liv. 4, 46, 5: supinā valle praecipites egistis, id. 7, 24, 5: continui montes, nisi dissocientur opacā Valle, Hor. Ep. 1, 16, 6: in reductā valle, id. C. 1, 17, 17; Verg. A. 6, 703: qui (colles) afferunt umbram vallibus, Cic. Rep. 2, 6, 11: valles cavae, Verg. G. 2, 391: saxosas inter decurrunt flumina valles, id. E. 5, 84: est curvo anfractu valles, id. A. 11, 522: rivos de pronā praeceps est valle volutus, Cat. 68, 59: domus est imis in vallibus, Ov. M. 2, 761: sub opacā valle, id. ib. 11, 277; cf.: (eloquentia) ut latissimi amnes totis vallibus fluat, Quint. 5, 14, 31.
    1. B. Trop.: vallis plorationis, Aug. Conf. 9, 2: lacrimarum, Vulg. Psa. 83, 7.
  2. II. Poet., transf., a hollow: valle sub alarum, Cat. 69, 6: femorum, Aus. Epigr. 128, 5.

vallum, i, n. [collective of 1. vallus; the line of palisades about an intrenchment; hence], an earthen wall or rampart set with palisades, a palisaded rampart, intrenchment, circumvallation.

  1. I. Lit., Varr. L. L. 5, § 117 Müll.; Liv. 33, 5, 4 sq.: castra vallo fossāque munire, Caes. B. G. 2, 5: aliquem vallo et fossā saeptum tenere, Cic. Att. 9, 12, 3: oppidum vallo et fossā cingere, id. ib. 5, 20, 5: oppidum vallo et fossā circumdare, id. Fam. 15, 4, 10; Sall. J. 76, 2; Liv. 7, 23, 5; Verg. A. 9, 146; 9, 506; 9, 524; Hor. Epod. 9, 13 al.
  2. II. Transf., in gen., a wall, rampart, fortification; with gen.: non Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum obicio et oppono, Cic. Pis. 33, 81: India vallo munitur eburno, Lucr. 2, 538: saepes pastorum munita vallo arboris, Plin. 12, 5, 11, § 22: (spica) contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum, Cic. Sen. 15, 51: munitae sunt palpebrae tamquam vallo pilorum, id. N. D. 2, 57, 143: dentium, App. Dogm. Plat. 1, p. 10, 9.
    Absol.: si interdicta petes vallo (i. e. stola) circumdata, etc., Hor. S. 1, 2, 96.

1. vallus, i, m. [cf. Gr. ἧλος, nail], a stake, pale.

  1. I. In gen. (rare).
        1. a. For supporting vines, Verg. G. 1, 264; 2, 25.
        2. b. A pole set with teeth and fastened to a cart, pushed forwards by oxen placed behind; used by the Gauls for cutting grain, Plin. 18, 30, 72, § 296 (in Pall. 7, 2, called vehiculum).
  2. II. Esp., in milit. lang., a stake, palisade, used for intrenchment (freq. and class.): qui labor, quantus agminis; ferre plus dimidiati mensis cibariaferre vallum, etc., Cic. Tusc. 2, 16, 37: Scipio Africanus militem cottidie in opere habuit et triginta dierum frumentum, ad septenos vallos ferre cogebat, Liv. Epit. 57: virgulta vallo caedendo, id. 25, 36, 5: vallum cae dere et parare jubet, id. 33, 5, 4: vallum secum ferente milite, id. 33, 6, 1: quo qui intraverant, se ipsi acutissimis vallis induebant: hos cippos appellabant, Caes. B. G. 7, 73.
    1. B. Transf.
      1. 1. Collect. for vallum, a rampart set with palisades, Caes. B. C. 3, 63; Auct. B. Alex. 2, 3; Tib. 1, 10, 9.
      2. 2. In gen., a point, spike: pectinis, a tooth, Ov. Am. 1, 14, 15.

2. vallus, i, f. dim. [contr. for vannulus, from vannus], a little winnowing-van for grain or provender, Varr. R. R. 1, 52, 2; 1, 23, 5; id. ap. Serv. ad Verg. G. 1, 166.