Lewis & Short

ălĭorsum or aliorsus, also twice not contr. ălĭo-vorsum and ălĭō-versus, adv.

  1. I. Lit., directed to another place (other men, objects; cf.: alias, alibi, alio, etc.), in another direction, elsewhither, elsewhere (Aliorsum et illorsum sicut introrsum dixit Cato, Paul. ex. Fest. p. 27 Müll.; only ante- and post-class.).
    1. A. Of place: mater ancillas jubetaliam aliorsum ire, Plaut. Truc. 2, 4, 47 (where aliam aliorsum is like alius alio, etc.): jumentum aliorsum ducere, Gell. 7, 15: lupi aliorsum grassantes, App. M. 8, p. 209.
    2. B. Of persons: infantis aliorsum dati facta amolitio, Gell. 12, 1.
    3. C. Of things: sed id aliorsum pertinet, Gell. 17, 1.
  2. II. Fig., = in aliam partem or rationem, in another manner, in a different sense; so in Terence: aliorsum aliquid accipere, to receive something in another manner or otherwise, to take it differently: vereor, ne aliorsum atque ego feci acceperit, Ter. Eun. 1, 2, 1; cf. Plaut. Aul. 2, 4, 8, atqui ego istuc, Antrax, aliovorsum dixeram, with another design, in a different sense: alioversus, uncontr. in Lact. 1, 17, 1. Cf. Hand, Turs. I. pp. 241 and 242.