Lewis & Short

grātĭfĭcātĭo, ōnis, f. [gratificor], a showing kindness, doing favors, obligingness, complaisance (rare but class.): conjungitur impudens gratificatio cum acerba injuria, Cic. Agr. 3, 2, 6; id. Mur. 20, 42; id. N. D. 1, 44, 122; Plin. 21, 3, 9, § 12.