Lewis & Short

incīlis, e, adj. [contr. from incīdilis, from incido],

  1. I. cut in: fossae, i. e. ditches, trenches for carrying off water, Cato, R. R. 155, 1.
    Far more freq.,
  2. II. Substt.
    1. A. incīle, is, n., a ditch, trench: incilia aperire, Cato, R. R. 155, 1: ducere incile, Dig. 43, 13, 1; App. M. 9, p. 221: in incili omnia adhaeserunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3.
    2. B. incīlis, is, m., transl.: inciles διώρυγες (i. e. διώρυχες), Gloss. Philox.