Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incīlis, e, adj. [contr. from incīdilis, from incido],

  1. I. cut in: fossae, i. e. ditches, trenches for carrying off water, Cato, R. R. 155, 1.
    Far more freq.,
  2. II. Substt.
    1. A. incīle, is, n., a ditch, trench: incilia aperire, Cato, R. R. 155, 1: ducere incile, Dig. 43, 13, 1; App. M. 9, p. 221: in incili omnia adhaeserunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3.
    2. B. incīlis, is, m., transl.: inciles διώρυγες (i. e. διώρυχες), Gloss. Philox.

incīlo, āre, v. a., to rebuke, blame (anteclass.): jure increpet inciletque, Lucr. 3, 963: me oratione, Pac. ap. Non. 125, 5 (Trag. Fragm. v. 136 Rib.); Lucil. ib. 7: spernere, incilare probris, Att. ib. 1: factum alicujus, id. ib. 3 (Trag. Fragm. v. 41, 430, 458 Rib.).