Lewis & Short

in-quĭētus, a, um, adj., restless, unquiet (not in Cic. or Cæs.; freq. in Liv.): animus, Liv. 1, 46, 2: ingenia, id. 22, 21, 2: lux deinde noctem inquieta insecuta est, id. 5, 52, 6: praecordia, Hor. Epod. 5, 95: inquieta urbs auctionibus, Tac. H. 1, 20: vita oratorum, id. Or. 13 init.: tempora, id. ib. 37: Marius, Vell. 2, 11, 2: noctes, Val. Max. 8, 14, ext. 1: littora saeviente fluctu inquieta, Sen. Suas. 1, 2: infantes, Plin. 28, 19, 78, § 259: Adria, Hor. C. 3, 3, 5: inertia. busy idleness, Sen. Tranq. 12, 2; Just. 41, 3, 8.
Comp.: inquietiores, Amm. 22, 5.
Sup.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam fidem quaeris, Sen. Ben. 7, 26, 5.
Adv.: inquĭētē, restlessly, unquietly, without intermission: jugis flagrantibus, Sol. 30.
Comp.: inquietius agens, Amm. 15, 5, 4 al.