Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-quĭēto, āvi, ātum, 1, v. a., to disquiet, disturb (syn. sollicitare): nares digito, Quint. 11, 3, 80: mentem, Sen. Vit. Beat. 12: nullis rumoribus inquietari, Plin. Ep. 1, 9, 5: tam multis libellis et tam querulis inquietor, id. ib. 9, 15, 1: num alio genere furiarum declamatores inquietantur, Petr. init.: victoriam, Tac. H. 3, 84: aliquem litibus, Suet. Ner. 34: matrimonium quiescens, by an accusation of adultery, Dig. 48, 5, 26: inquietatus fremitu, Suet. Calig. 26.

in-quĭētus, a, um, adj., restless, unquiet (not in Cic. or Cæs.; freq. in Liv.): animus, Liv. 1, 46, 2: ingenia, id. 22, 21, 2: lux deinde noctem inquieta insecuta est, id. 5, 52, 6: praecordia, Hor. Epod. 5, 95: inquieta urbs auctionibus, Tac. H. 1, 20: vita oratorum, id. Or. 13 init.: tempora, id. ib. 37: Marius, Vell. 2, 11, 2: noctes, Val. Max. 8, 14, ext. 1: littora saeviente fluctu inquieta, Sen. Suas. 1, 2: infantes, Plin. 28, 19, 78, § 259: Adria, Hor. C. 3, 3, 5: inertia. busy idleness, Sen. Tranq. 12, 2; Just. 41, 3, 8.
Comp.: inquietiores, Amm. 22, 5.
Sup.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam fidem quaeris, Sen. Ben. 7, 26, 5.
Adv.: inquĭētē, restlessly, unquietly, without intermission: jugis flagrantibus, Sol. 30.
Comp.: inquietius agens, Amm. 15, 5, 4 al.