Lewis & Short

paulisper (paull-), adv. [paulumper], for a little while, for a short time (cf. parumper): quasi solstitialis herba, paulisper fui: Repente exortus sum, repentino occidi, Plaut. Ps. 1, 1, 36; id. Aul. 4, 10, 75: paulisper mane, id. As. 5, 2, 30; Ter. Ad. 2, 2, 45: paulisper tace, Plaut. Mil. 2, 2, 41; id. Rud. 2, 7, 32; id. Bacch. 3, 3, 12: lectica paulisper deposita, Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; id. Leg. 1, 13, 39: paulisper intermittere proelium, Caes. B. G. 3, 5.

        1. (β) With dum or donec, Plaut. Am. 2, 2, 65; id. Rud. 4, 3, 97: Milo paulisper, dum se uxor, ut fit, comparat, commoratus est, Cic. Mil. 10, 28: sedit tacitus paulisper, donec nuntiatum est, etc., Liv. 28, 26 fin.