Lewis & Short

prae-mŏrĭor, tuus, 3, v. dep., to die early or prematurely, to die (mostly poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: aut ego praemoriar, primoque exstinguar in aevo, Ov. H. 8, 121: parte corporis velut praemortua, Suet. Gram. 3.
  2. II. Trop., to decay: praemoritur visus, auditus, decays, fails, Plin. 7, 50, 51, § 168.
    Hence, prae-mortŭus, a, um, P. a., dead.
    1. A. Lit.: jacuere, velut praemortua, membra, Ov. Am. 3, 7, 65.
    2. B. Trop.: pudor praemortuus, Liv. 3, 72, 5: vires, Quint. Decl. 12, 7.