Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. audītus, a, um, Part. of audio.

2. audītus, ūs, m. [audio].

  1. I. A hearing, listening (so perh. only post-Aug.; syn.: auditio, auscultatio): ea plurium auditu accipi, Tac. A. 4, 69: breviauditu, id. H. 2, 59: auditus auris, Vulg. 2 Reg. 22, 45; ib. Job, 42, 5: auditu audietis (by Hebraïsm), ib. Matt. 13, 14.
    Hence, the instruction listened to (cf. audio, II. A. 2.): quis dignior umquam Hoc fuit auditu? Luc. 10, 183.
    Also (like auditio, II.), a rumor, report: occupaverat animos prior auditus, Tac. H. 1, 76: Quis credidit auditui nostro? Vulg. Joan. 12, 38; ib. Rom. 10, 16.
  2. II. The sense of hearing, the hearing (class.): auditus autem semper patet, Cic. N. D. 2, 57, 144: num quid aliquo sensu perceptum sit, aspectu, auditu, tactu, odore, gustatu, Auct. ad Her. 2, 5: aures acerrimi auditūs, Plin. 8, 32, 50, § 114; 23, 4, 42, § 85: Si totum corpus oculus, ubi auditus? Vulg. 1 Cor. 12, 17 bis. al.
    In plur.: auditus hominum deorumque mulcens, i. e. aures, App Dogm. Plat. 1.