Lewis & Short

rĕceptĭo, ōnis, f. [recipio].

  1. I. A receiving, reception: quid tibi huc receptio ad te est meum virum? Plaut. As. 5, 2, 70 (cf., for the construction, accessio, aditio, curatio, tactio, etc.).
    Esp.,
    1. B. A secret reception, Cod. Just. 12, 51, 17; David, Ambros. in Luc. 5, 38.
  2. II. A holding back, relaining; esp. jurid. t. t., reservation: quidquid venditor recipere vult, nominatim recipi oportet: nam illa generalis receptio nihil prospicit, etc., Dig. 8, 4, 10.