Lewis & Short

sōcors (o short, Prud. Cath. 1, 33; cf. socordia), cordis, adj. [se, = sine, and cor(d)s], mentally dull, i. e.,

  1. I. Narrow-minded, silly, foolish, blockish, stupid, thoughtless, senseless, etc. (rare but class.; syn.: stultus, stolidus, ineptus, insipiens, insulsus): socors naturā neglegensque, Cic. Brut. 68, 239: homines non socordes ad veri investigandi cupiditatem excitare, id. N. D. 1, 2, 4: stolidi ac socordes, Liv. 9, 34: socors ingenium, Tac. A. 13, 47: animus, id. H. 3, 36: Tiberius callidior, Claudius socordior, Sid. Ep. 5, 7 fin. (cf. under socordia, I., the passage ap. Suet. Claud. 3): apud socordissimos Scythas Anacharsis sapiens natus est, App. Mag. p. 289, 25.
  2. II. Careless, negligent, sluggish, slothful, lazy, inactive, etc. (not in Cic.; syn.: ignavus, segnis), Plaut. Cist. 4, 2, 5: languidus et socors, Sall. H. Fragm. 3, 61, 8 Dietsch: neque victoriā socors aut insolens factus, id. J. 100, 1: Sejanus nimiā fortunā socors, Tac. A. 4, 39: vulgus sine rectore praeceps, pavidum, socors, id. H. 4, 37.
    With gen.: nolim ceterarum rerum te socordem eodem modo, Ter. Ad. 4, 5, 61: gregarius miles futuri socors, Tac. H. 3, 31.
    Hence, adv.: sŏcor-dĭter (acc. to II.), carelessly, negligently, slothfully (not used in posit.); comp.: socordius ire milites occepere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 235, 15; so, res acta, Liv. 1, 22: agere, Tac. H. 2, 15.