Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sōcors (o short, Prud. Cath. 1, 33; cf. socordia), cordis, adj. [se, = sine, and cor(d)s], mentally dull, i. e.,

  1. I. Narrow-minded, silly, foolish, blockish, stupid, thoughtless, senseless, etc. (rare but class.; syn.: stultus, stolidus, ineptus, insipiens, insulsus): socors naturā neglegensque, Cic. Brut. 68, 239: homines non socordes ad veri investigandi cupiditatem excitare, id. N. D. 1, 2, 4: stolidi ac socordes, Liv. 9, 34: socors ingenium, Tac. A. 13, 47: animus, id. H. 3, 36: Tiberius callidior, Claudius socordior, Sid. Ep. 5, 7 fin. (cf. under socordia, I., the passage ap. Suet. Claud. 3): apud socordissimos Scythas Anacharsis sapiens natus est, App. Mag. p. 289, 25.
  2. II. Careless, negligent, sluggish, slothful, lazy, inactive, etc. (not in Cic.; syn.: ignavus, segnis), Plaut. Cist. 4, 2, 5: languidus et socors, Sall. H. Fragm. 3, 61, 8 Dietsch: neque victoriā socors aut insolens factus, id. J. 100, 1: Sejanus nimiā fortunā socors, Tac. A. 4, 39: vulgus sine rectore praeceps, pavidum, socors, id. H. 4, 37.
    With gen.: nolim ceterarum rerum te socordem eodem modo, Ter. Ad. 4, 5, 61: gregarius miles futuri socors, Tac. H. 3, 31.
    Hence, adv.: sŏcor-dĭter (acc. to II.), carelessly, negligently, slothfully (not used in posit.); comp.: socordius ire milites occepere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 235, 15; so, res acta, Liv. 1, 22: agere, Tac. H. 2, 15.