Lewis & Short

concursus, ūs, m. [concurro].

  1. I. A running or flocking together, a concourse, assembly: fit concursus per vias, Plaut. Ep. 2, 2, 27; cf. in plur.: incredibilem in modum concursus fiunt ex agris, Cic. Att. 5, 16, 3: magni domum concursus ad Afranium fiebant, Caes. B. C. 1, 53: magni concursus sunt facti, Nep. Phoc. 4, 1: concursus fit celeriter in praetorium, Caes. B. C. 1, 76: in forum a totā urbe, Liv. 2, 56, 13; Nep. Dat. 3, 3: ingens, Verg. A. 9, 454: undique concursus, * Hor. S. 1, 9, 78: bonorum, Cic. Cat. 1, 1, 1: facere, id. Deiot. 10, 28; Liv. 27, 7, 1.
    1. B. In partic., absol., an uproar, tumult: quem concursum in oppido factum putatis? quem clamorem? Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; cf. id. Sull. 5, 15: quive coetu, concursu, turbā, seditione incendium fecerit, Paul. Sent. 5, 26, 3; Dig. 48, 6, 5 pr.
  2. II. A running or dashing together, a pressing, striking one upon another, an encountering, meeting; a concourse, etc.
    1. A. Of corporeal objects.
      1. 1. In gen.: concursus, motus, etc. (corporum quorundam) efficiunt ignes, Lucr. 1, 686; cf.: concursu suo nubes excussere semina ignis, id. 6, 161; cf. also Ov. M. 11, 436: caeli, id. ib. 15, 811: fortuito (atomorum), Cic. N. D. 1, 24, 66; Quint. 7, 2, 2: navium, Caes. B. C. 2, 6; Liv. 29, 27, 6; Suet. Ner. 34: lunae et solis, conjunction, Cels. 1, 4: oris, a shutting (v. concurro, II. A. 1.), Quint. 11, 3, 56 Spald.: asper verborum, a harsh combination, Cic. de Or. 3, 43, 171: extremorum verborum cum insequentibus, id. Or. 44, 150: vocalium, Quint. 9, 4, 33: quinque amnium in unum confluens, Plin. 6, 20, 23, § 75.
      2. 2. Esp., milit. t. t., an onset, attack, charge: utriusque exercitus, Caes. B. C. 3, 92; Nep. Cim. 2, 3; id. Iphic. 1, 4: acerrimo concursu pugnare, id. Eum. 4, 1; id. Hann. 11, 4; Liv. 32, 30, 11; 42, 59, 4; Ov. M. 6, 695 et saep.: proelii, Nep. Thras. 1, 4.
        1. b. Transf.
          1. (α) Concursus omnium philosophorum sustinere, assaults, Cic. Ac. 2, 22, 70.
          2. (β) Jurid. t. t., an equal claim, joint heirship, Dig. 32, 80; 39, 2, 15; 7, 2, 1 fin.
    2. B. Of abstr. objects, a meeting together, union, combination: honestissimorum studiorum, Cic. Fin. 2, 34, 111: calamitatum, id. Fam. 5, 13, 2 (corresp. with vis tempestatum): ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu quaestio exoritur, id. Part. Or. 30, 104.