Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio, as cur = quāre].

  1. I. To strike one upon another, to strike together (rare): utrum cavae manus concutiantur, an planae, Sen. Q. N. 2, 28, 1: concussā manu dare signa, Ov. M. 11, 465: frameas, Tac. G. 11.
  2. II. To shake violently, to shake, agitate (freq. and class. in prose and poetry).
    1. A. Lit. (mostly poet.): concutit ungula terram, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 419 Vahl.): tonitru concussa aequora caeli, Att. ap. Non. p. 505, 8 (Trag. Rel. v. 224 Rib.); cf.: templa caeli summa sonitu (in a parodying of pathos), Ter. Eun. 3, 5, 42; cf.: serena caeli sonitu, Lucr. 2, 1101; 6, 358: grandi tonitru concussa repente Terra, id. 5, 551; cf. id. 6, 544: terra ingenti motu concussa est, Liv. 3, 10, 6; Ov. M. 8, 781: concussae cadunt urbes, Lucr. 5, 1236: concusso terrae motu theatro, * Suet. Ner. 20: moenia, Ov. M. 13, 175: freta, id. ib. 6, 691; 7, 201: undas, id. ib. 8, 605: artus, Lucr. 5, 1076; 6, 595; cf. id. 2, 949: corpora risu, id. 1, 918; 2, 976; cf. Juv. 3, 101; Quint. 6, 3, 9: caput, Ov. M. 2, 50: caesariem, id. ib. 1, 179; cf. comam, id. F. 2, 846: tempora, id. M. 13, 644: manum, id. ib. 11, 465: pectus, id. ib. 2, 755: arma manu, to hurl, id. ib. 1, 143; 7, 130; cf.: tela lacertis, id. ib. 12, 79: te certo arcu, to hit surely, Prop. 1, 7, 15: inmissis aurigae undantia lora Concussere jugis, Verg. A. 5, 147: in calicibus concussis, Plin. 35, 16, 55, § 193 Sillig N. cr.: munimenta arietibus admotis, Curt. 8, 2, 22: aures Caesaris concutit fragor, Luc. 6, 163: corpus concutit gestatio, Sen. Ep. 15, 6: pectora planctu, Stat. S. 5, 1, 179.
      Pass.: quorum (ignium) ictu concuti aera verum est, Plin. 2, 43, 43, § 112: corpus concutitur gestatione, Cels. 3, 21: majore cachinno Concutitur, Juv. 3, 100: concutitur sanguis, Lucr. 3, 249.
      Esp. in part. perf.: mugitibus aether, Verg. G. 3, 151: risu tremulo (ora), Lucr. 1, 919; 2, 976: rates, shattered, Ov. P. 2, 3, 59: coma, id. F. 2, 846: corpus vulnere, Stat. S. 3, 4, 70: fores, Ov. Am. 1, 6, 50: ilex, Verg. G. 4, 81: quercus, id. ib. 1, 159: materies per artus, Lucr. 2, 949: Lyrnesia moenia dextrā, Ov. M. 13, 175: mons, Prop. 3, 13 (4, 12), 53: paries, Dig. 39, 2, 18, § 11: remo concusso tollere ratem, Val. Fl. 1, 340.
      With Gr. acc.: pectus concussa crebris verberibus, Luc. 2, 335.
      1. 2. Se, to examine by shaking one’s self; the figure taken from the searching of a thief, etc., by shaking his garments; hence, trop. equiv. to search, examine (cf. excutio): te ipsum Concute, num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura, Hor. S. 1, 3, 35 Orell. ad loc. and cf. B. 3. infra.
    2. B. Trop.
      1. 1. To shake the power of, shake to its foundation, to shatter, cause to waver, to impair, disturb, distract: rem publicam, Cic. Phil. 2, 42, 109; Plin. Pan. 6, 3: provincias magnis momentis, Vell. 2, 78: regnum, Liv. 33, 19, 1: orbem, Tac. H. 1, 16: opes Lacedaemoniorum, Nep. Epam. 6, 4: provincias magnis molimentis, Vell. 2, 78, 1: concusso jam et paene fracto Hannibale, Liv. 28, 44, 11: domum, Tac. H. 3, 45: concussā Transrhenanorum fide, id. ib. 5, 25: nondum concusso senatusconsulto, id. A. 14, 43: imperium Persarum, Curt. 4, 14, 20; cf. Plin. Ep. 10, 114 (115), 3: concussa fides, Luc. 1, 182.
      2. 2. To shake in feeling, to agitate violently.
        1. a. Usually, to put in fear, terror, or anxiety, to terrify, alarm, trouble: terrorem metum concutientem definiunt, Cic. Tusc. 4, 8, 19: consules declarantur M. Tullius et C. Antonius, quod factum primo populares conjurationis concusserat, Sall. C. 24, 1: populum Romanum terrore Numantini belli, Vell. 2, 90, 3; Quint. 4, 2, 37: urbem, Verg. A. 4, 666: totam Asiam, Curt. 4, 1, 20: ingens barbaros pavor concusserat, id. 8, 2, 24: casu concussus acerbo, Verg. A. 5, 700; Tac. H. 2, 99 fin.: extemplo turbati animi concussaque vulgi Pectora, Verg. A. 11, 451.
          Poet. in a Greek constr.: casu animum concussus amici, Verg. A. 5, 869: hoc concussa metu mentem Juturna virago, id. ib. 12, 468; so Hor. S. 2, 3, 295.
          1. (β) In the jurists: aliquem, to terrify one by threats, etc., in order to extort money from him, Dig. 1, 18, 6, § 3; Paul. Sent. 5, 25, 12; Cod. Th. 9, 27, 6; cf. concussio, II., concussor, and concussura.
        2. b. In gen., of any excitement of the passions: magnum et summum est deoque vicinum, non concuti. Hanc stabilem animi sedem Graeci εὐθυμίαν vocantego tranquillitatem voco, Sen. Tranq. 2, 3: hoc agite: Poenas petite violatae Stygis: Concutite pectus, Sen. Herc. Fur. 105.
      3. 3. To urge, excite, rouse to activity, = excitare, commovere (rare and not ante-Aug.): fecundum concute pectus, Verg. A. 7, 338: tu concute plebem, Petr. Poet. 124, 288: se concussere ambae, Juv. 10, 328: non leviter se Numidia concussit, Flor. 3, 1, 2.
        Hence, * concussus, a, um, P. a., stirred up, restless: Pallas aliquanto concussior, Mart. Cap. 4, § 332.