Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. rĕpens, entis, adj. [etymology unknown].

  1. I. Lit., sudden, hasty, unexpected, unlooked for (class., but less freq. than the deriv. repentinus; for the most part only in nom. sing.; a favorite word with Liv.; cf. Drak. ad Liv. 8, 29, 1): ne me inparatum cura laceraret repens, Cic. poët. Tusc. 3, 14, 29: hostium adventus (opp. exspectatus, and with maris subita tempestas), id. Tusc. 3, 22, 52: adventus consulis, Liv. 9, 41: bellum, id. 4, 14; 10, 7: casus Attali, id. 33, 2: clades, id. 22, 7; 8: defectio, id. 8, 29: fama belli, id. 6, 42: cum fama repens alio avertit bellum, id. 22, 21, 6: religio, id. 29, 10: terror, id. 21, 30; 33, 15: tumultus, id. 1, 14; 10, 18; 21, 26: discordia, Verg. A. 12, 313: seditio, Ov. M. 12, 61: clamor, Sil. 3, 220: singultus vocis, Stat. Th. 7, 360: sonus, Sen. Med. 971: vox, Val. Fl. 2, 91: consternatio, Curt. 10, 2, 15.
    In abl.: repenti fulminis ictu, Lucr. 5, 400.
  2. II. Transf. (in Tac.), opp. to earlier, more ancient, i. e. for recens, new, fresh, recent: neque discerneres, quid repens aut vetustate obscurum, Tac. A. 6, 7; 11, 24: causa, id. ib. 15, 68: cogitatio, id. H. 1, 23; 2, 49: perfidia, id. ib. 4, 25.
    Adv., in two forms, suddenly, unexpectedly.
        1. a. rĕpens: (Janus) Bina repens oculis obtulit ora meis, Ov. F. 1, 96.
        2. b. rĕpentē (class. and freq.): abripuit repente sese subito, Plaut. Mil. 2, 2, 21; so (corresp. to subito) Cic. de Or. 1, 59, 252: repente exortus sum, repentino occidi, Plaut. Ps. 1, 1, 37: repente celeriterque, Caes. B. G. 1, 52: repente e vestigio, Cic. Div. in Caecil. 17, 57: repente a tergo signa canere, Sall. J. 94, 5: repente praeter spem, Cic. Fam. 4, 4, 3: repente ex inopinato, Suet. Galb. 10; cf.: cunctisque repente Improvisus ait, Verg. A. 1, 594: lapsa repente (turris), id. ib. 2, 465: amicitias repente praecidere (opp. sensim dissuere), Cic. Off. 1, 33, 120: repente collectam auctoritatem tenebant, Caes. B. G. 6, 12 fin.; cf.: modo egens, repente dives, Cic. Phil. 2, 27, 65: an dolor repente invasit? Ter. Hec. 3, 2, 21: me repente horum aspectus repressit, Cic. Sest. 39, 144: abjectus conscientiā repente conticuit, id. Cat. 3, 5, 10; id. Rep. 1, 16, 25: cum circumfusa repente Scindit se nubes, Verg. A. 1, 586 et saep.

rĕpentē, adv., v. 2. repens fin. b.