Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

conjecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [conicio] (ante-class.; and then not until the time of Liv.), to throw, cast, or bring together.

  1. I. Prop.: hostium duces in carcerem, Decret. Ti. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7: ad cenulam non cupedias ciborum, sed argutias quaestionum, to contribute, Gell. 6, 13, 2.
    Far more freq.,
  2. II. Trop., to conclude or infer by conjecture, to conjecture, guess.
    1. A. In gen.
          1. (α) With acc.: neque scio quid dicam aut quid conjectem, * Ter. Eun. 3, 4, 5: rem vetustate obrutam, Liv. 29, 14, 9: rem eventu, id. 5, 21, 16: offensionem vultu, Tac. A. 1, 12.
            With ex: valetudinem ex eo, quod, etc., Tac. A. 14, 51; so id. ib. 12, 49: quae audierat conjectaveratque, id. ib. 15, 55: quantum conjectare licet, Suet. Dom. 3; Curt. 4, 9, 11: iter, to guess one’s way, Liv. 21, 35, 4: animos militares altius, Tac. A. 1, 32.
          2. (β) With acc. and inf.: Caesar conjectans eum Aegyptum iter habere, Caes. B. C. 3, 106, 1: Fabium Valentem profectum ab Urbe conjectabat, Tac. H. 3, 15; Curt. 3, 11, 1; 4, 18, 31.
          3. (γ) With de: proinde socii de imperio utriusque conjectabant, Tac. H. 2, 97 fin.: nihil de aetate Galbae, Suet. Ner. 40.
          4. (δ) With a rel.-clause: si ex eoquid sentiant conjectandum sit, Liv. 40, 36, 4; so, utrum sit in re, * Quint. 7, 3, 5; Curt. 7, 8, 2.
    2. B. In Suet., in partic., to conclude from signs or omens, to augur, interpret, prophesy: nemine peritorum aliter conjectante, quam laeta per haec et magna portendi, Suet. Aug. 95 fin.: altero ostento periculum ostendi, id. Calig. 57: de geniturā alicujus multa et formidolosa, id. Ner. 6.