Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

excessus, ūs, m. [excedo, I. A. 2. and B. 2.].

  1. I. A departure.
    1. A. In gen.: excessus ejus, Vell. 1, 15, 1.
      Esp., a departure from life: in his esse et excessum e vita et in vita mansionem, Cic. Fin. 3, 18, 60; Val. Max. 9, 13 prooem.; Sen. Ep. 26, 4; for which also, vitae, Cic. Tusc. 1, 12, 27; Val. Max. 7, 2, ext. 1: post obitum, vel potius excessum Romuli, Cic. Rep. 2, 30; cf. so of Romulus, id. ib. 2, 12; once in Cic. Leg. 1, 1, 3; and freq. in post-Aug. prose excessus alone, death, Tac. A. 1, 7; 14; Suet. Tib. 22; 70; id. Calig. 1; 9; 48; id. Ner. 5; id. Vesp. 3 al.
    2. B. Trop., a leaving of the mental powers, loss of self-possession, = ἔκστασις: in excessu mentis, Vulg. Act. 11, 5; id. Psa. 30, 22.
      Without mentis: ego dixi in excessu meo, Vulg. Psa. 115, 2.
  2. II. A standing out, projecting beyond a certain limit.
    1. * A. Lit.: os calcis quadam parte sinuatur, quadam excessus habet, projections, Cels. 8, 1 fin.: montani excessus, Sol. 9, 2; Amm. 18, 6, 15: flexuosi excessus, id. 24, 4, 10.
    2. B. Trop.
      1. 1. A departing from the subject, digression (post-Aug.): egressio vel (quod usitatius esse coepit) excessus, sive est extra causam, etc., Quint. 3, 9, 4; cf. ib. § 1; Plin. Ep. 9, 26, 9; and in plur., Plin. H. N. praef. § 12.
      2. 2. A deviation, aberration from any thing: minuti a pudore excessus, Val. Max. 8, 2, 4: moderaminis, Prud. in Symm. 2, 990.